رجحان پاسخگویی بر پیشگیری آسیب مزمن در استراتژی های ملی مدیریت بحران:راه حلی مبتنی بر ریشه شناسی ساختاری برای گذار عملی به پارادایم جدید مبتنی بر اولویت پیشگیری

کنار هم قرار گرفتن سه گزاره‌ی سانحه‌خیزی و قرار داشتن کشورمان در ردیف ده کشورنخست سانحه‌خیز جهان، قرارداشتن لجستیک و ناوگان امداد رسانی کشورمان-که عمدتا درناوگان امدادی گسترده جمعیت هلال احمر ایران در قیاس با سایر جمعیت‌های محلی متجلی است-در ردیف ده ناوگان بزرگ و مجهز جهان و نهایتا، آسیب‌پذیری نسبتا بالای شهرها و روستاها در مقابل بلایا و تخریب و تلفات نسبتا بالای سوانح بوقوع پیوسته تاکنون، به ویژه زمین‌لرزه در کنار بسیاری تجارب، توفیقات و توانمندی‌ها، ما را به گزاره‌ی چهارمی رهنمون می‌گردد که می‌توان از آن باعنوان "معطوف بودن ادبیات برنامه‌‌ها و ساختار مدیریت بحران کشورمان به پاسخگویی و بازسازی و عدم اولویت سرمایه‌گذاری‌های پیشگیرنه‌ی آمادگی‌بخش در مراحل پیشگیری و آمادگی" یاد نمود. نتیجه‌ی تفوق پاسخگویی بر پیشگیری به عنوان آسیبی مهم دراستراتژی های ملی مدیریت بحران در مقام عمل، بر پایه تجارب تا به اکنون، هزینه‌های سنگینی برای پاسخگویی به سوانح متنوع رو به گسترش و به تبع آن تاثر وکندی شتاب و روند توسعه ملی را در پی داشته است. نگارنده در این مقاله، در پی به دست دادن راه حل‌هایی مبتنی بر این اتیولوژی برای برونرفت از وضعیت فعلی می‌باشد. کلیه عوامل بر آمده از ریشه‌شناسی در گزاره‌ی ضعف اعتقاد نظری و به تبع آن، عمومیت نیافتن التزام عملی بدنه‌‌ی مدیریتی و کارشناسی مجری استراتژی‌های ملی در تعریف و اجرای برنامه‌های پیشگیرانه در بخش‌های مختلف و به ویژه، مقاوم‌سازی و آموزش‌های عمومی استاندارد و فراگیر، تجلی یافته است.

کلیدواژه ها:

رجحان ، پاسخگویی ، پیشگیری ، ریشه شناسی ، استراتژیهای ملی مدیریت بحران