بررسی رویکردهای اسکان موقت پس از سوانح طبیعی در کشور آمریکا

ضرورت استفاده از اسکان موقت پس از سوانح طبیعی امری نسبی و وابسته به شرایط پس از بحران است. پاسخ به نیاز احتمالی درمورد اسکان موقت ابعاد گسترده سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را دربر می گیرد. اسکان موقت اصولا با مشکلات متعددی چونشرایط نامناسب فرهنگی و اقلیمی، مکانیابی ضعیف، مسایل اجتماعی در اردوگاه ها و تاخیر در خریداری سرپناه ها، یافتن سایت وکمبود ظرفیتهای سازمانی روبروست. در کشور آمریکا که سالانه با موارد متعددی از سوانح طبیعی روبرو بوده است و در بعضی از آنها گستردگی ابعاد به حدی است که تامین اسکان موقت برای بازماندگان ضروری می گردد، این مسیله اهمیتی ویژه می یابد. هدف از این بررسی آشنایی با رویکردهای اسکان موقت پس از سوانح طبیعی در کشور آمریکا است. پیش بینی رویکردها در فرآیند مدیریت بحران آمریکا تا حدود زیادی به تصمیمات رییس جمهور در باب تشخیص ابعاد سانحه وابسته است. اسکان موقت به طور قراردادی زمانی در حدود 18 ماه تعریف شده وسکونت در معنایی فراتر از تدارک سرپناه دیده شده است. مهمترین مسیله دی این موضوع چگونگی تامین هزینه ها و تعیین سازمان های پاسخگو به آن هستند. در قدم اول انتظار می رود نهادهای خصوصی از جمله سازمان های بیمه ودر مراحل بعد دولت های محلی، ایالتی و سازمان های خیریه توانایی پاسخ به چنین نیازهایی را داشته باشند. در نهایت دولت مرکزی و سازمان مدیریت بحران فدرال، مامور رسیدگی به شرایط اسکان است. مسیله بعدی مکان یابی برای اسکان موقت است که محل مناقشات دنباله داری میان سازمان مدیریت بحران فدرال (FEMA) و دولت های محلی و سازمان های غیردولتی مداخله کننده است. روش تحقیق در این بررسی مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به سایت های اینترنتی مدیریت بحران آمریکا و صلیب سرخ آمریکا، به همراه مطالعه موردی بوده است.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، برنامه ریزی و مدیریت اسکان موقت ، کشور آمریکا