رویکردهای اسکان موقت پس از سوانح طبیعی در کشور نیوزلند، مطالعه موردی؛ زلزله های 2010 دارفیلد و 2011 کرایستچرچ

پس از زلزله های متوالی 2010 و 2011 کانتربری نیوزلند که به فاصله زمانی حدود شش ماه از هم رخ داد، هزاران ساختمان تخریب و افراد زیادی مجبور به ترک خانه هایشان شدند. تامین اسکان موقب برای افراد بی خانمان، به منظور بازگشت به زندگی عادی تا زمانی که خانه هایشان بازسازی شود، یکی از مهمترین چالش های پیش روی دولت نیوزلند پس از این سوانح بود. این پژوهش قصد دارد ضمن معرفی کشور نیوزلند و مخاطرات طبیعی آن، به مطالعه فرآیند و رویکرد تامین اسکان موقت در این ک شور پس از زلزله های متوالی کانتربری بپردازد. بدین منظور به گردآوری، مطالعه و بررسی منابع کتابخانه ای و جستجوی پایگاه ها و منابع اینترنتی پرداخته و این مقوله را در این کشور بررسی می نماید. طبق نتایج تحقیق در نیوزلند به منظور تامین اسکان موقت آسیب دیدگان یک رویکرد سه مرحله ای شامل مرحله اول اسکان اضطراری کوتاه مدت در مراکز رفاهی، مراحله دوم اسکان موقت کوتاه مدت در کاروان ها و مرحله سوم اسکان موقت بلند مدت در سه دهکده طراحی و ساخته شده که به صورت استیجاری در اختیار افراد بی خانمان قرار می گرفت اتخاذ شد. گرچه اسکان موقت کوتاه مدت در کاروان ها از سوی آسیب دیدگان پذیرفته نشده و پس از مدت کوتاهی رها شد، اما اسکان موقت بلند مدت در دهکده ها رضایت بیشتری در پی داشت.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، سرپناه موقت ، زلزله های متوالی کانتربری ، زلزله کرایستچرچ ، زلزله دارفیلد