پایداری و بحران

عملکرد جوامع در مدیریت بحران، بستگی به میزان شناخت و چگونگی بازگشت به شرایط تعادل می باشد. از مهمترین اقدامات در رویارویی با یک بحران، پرهیز از جزیی نگری و وصول به نگاه وسیع تر عوامل و نیز نقش آنها در میزان پایداری است. این عوامل می تواند جدای از مشخصات مهندسی باشند که هر کدام یقینا بر دیگری اثرگذار است بطوری که حتی مفاهیم بیگانه با خود را مورد تاثیر خود قرار می دهد. در این مقاله به کمک روش رگرسیون خطی چندگانه و ارایه فرمول، اثرگذارترین پارمتر مشخص و در ادامه با معرفی یک رابطه معیار پایداری یا تاب آوری جوامع در زلزله ها بررسی می شود. سر انجام پیامدهای پس از رخداد با شاخص های مهم معرفی شده در بحران قیاس شده است. شاخص پایداری که متاثر از سه پارامتر، ضریب ناپایداری اجتماعی موجود، میزان تلفات و خسارات زلزله و مدت زمان بازسازی می باشد ارایه شده است که خود می تواند سلسله ای از پارامترهای دیگر را در خود داشته باشد. این مقاله نشان می دهد که هر کدام از پارامترهای غیر مهندسی می تواند در حکم یک بند از آیین نامه های مهندسی عمل کند و نگاه متفاوتی به مدیریت بحران سبب شود.

کلیدواژه ها:

شاخص پایداری ، نرخ تلفات وخسارات زلزله ، شاخص شفافیت ، تاب آوری