مدیریت بحران و مهندسی زلزله

کشور پهناور ایران دارای تاسیسات مهم، حساس و حیاتی در کنار گسل های فعال زلزله بوده و حفظ و پایداری آنها در برابر خطرات زلزله از اهم وظایف هر ایرانی است. ویژگی اثر زلزله در این است که نیروهای ناشی از آن به مراتب شدیدتر و پیچیده تر از سایر نیروهای موثر هستند. یکی از ضروری ترین اقدامات و مسایل، به کار گیری اصول مدیریت بحران به منظور کاهش مخاطرات، آمادگی، مقابله، بازسازی و بازتوانی است. بنابراین مدیریت بحران فرایندی پویا در قالب اقداماتی سنجیده می باشد که پیش از وقوع بحران، در زمان وقوع بحران و بعد از وقوع بحران انجام می شود که در رابطه با مدیریت زلزله مبتنی بر 4 اصل پیش بینی و پیشگیری، برنامه ریزی و آموزش، آغاز بحران، هدایت و کنترل می باشد. همچنین مهندسی زلزله علم طراحی مبتنی بر جذب و استهلاک نیروی جانبی زمین لرزه بر پایه رعایت سطح عملکرد سازه می باشد، بدین صورت که رعایت اصول لرزه ای درواقع در مرز اشتراکی پیش از وقوع بحران قرار دارد و شامل طراح از ابتدای سازه ها با سیستم های نوین استهلاک و میرایی انرژی زلزله و همچنین بهسازی لرزه ای سازه های آسیب پذیر که شامل دو روش افزایش ظرفیت سازه و کاهش نیاز لرزه ای در مقابل زمین لرزه است. شایان ذکر است که طراحی مراکز مدیریت بحران به ترتیبی که هنگام وقوع زلزله قابیت استفاده بی وقفه را نیز دارا باشد از اصول مهندسی زلزله سرچشمه می گیرد.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، مهندسی زلزله ، طراحی لرزهای ، بهسازی لرزه ای