ارایه رابطه کاهندگی تابع شدت اریاس در ناحیه البرز -ایران مرکزی با استفاده از الگوریتم توسعه ژنی

ایران در نوار آلپ- هیمالیا که یکی از مناطق لرزه خیز دنیا است، قرار دارد و هر ساله زلزله های زیادی را تجربه می کند. برآورد و پیش بینی آثار مخرب و خطرات احتمالی ناشی از زمین لرزه از اهمیت بسزایی برخوردار است که عمدتا در قالب مطالعات تحلیل خطر لرزه ای انجام می پذیرد. از انواع گوناگونی از پارامترهای جنبش حرکت زمین مانند بیشینه شتاب، بیشینه سرعت، طیف های پاسخ در میرایی و بسامدهای مختلف به منظور تخمین عوارض احتمالی ناشی از زمین لرزه استفاده می گردد. زمین لغزش یکی از آثار ثانویه زلزله است که از همبستگی خوبی با تابع شدت اریاس برخوردار است. تابع شدت اریاس بعنوان یکی از پارامترهای مهم جنبش نیرومند زمین، کمک زیادی در تجزیه و تحلیل خطر لرزه ای می کند که به موجب آن میتوان پایداری شیب ها در اثر زلزله را تخمین زد. هدف این پژوهش، ارایه رابطه کاهندگی تابع شدت اریاس در ناحیه البرز- ایران مرکزی با استفاده از روش های هوشمند می باشد. در این پژوهش از 531 داده شتابنگاری استفاده شد. در ابتدا داده هایی که نیازمند فیلتر شدن بودند اصلاح گردیدند و سپس تمام داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این پژوهش پارامترهایی از قبیل بزرگای زلزله، فاصله کانونی و سرعت موج برشی خاک ، بعنوان متغیر برای رابطه کاهندگی بعنوان تابع مورد نظر، استفاده شد. بزرگای زلزله مورد استفاده از نوع بزرگای گشتاوری (Mw) و با اندازه بالای 4 در این رابطه بکار گرفته شد. الگوریتم توسعه ژنی (GEP) که نوعی الگوریتم هوشمند است در این پژوهش بعنوان روش رگرسیونگیری و محاسبه تابع هدف مورد استفاده قرار گرفت. مزیت این روش این است که در ابتدا الگویی برای تابع هدف مشخص نشده و الگو هم توسط روش هوشمند بصورت بهینه ارایه می گردد. تابع برازندگی نیز براساس ریشه حداقل مربعات خطا (RMSE) تعریف گردید. در نهایت رابطه کاهندگی براساس این تابع برازندگی محاسبه شد و نتایج مشاهده شده با نتایج سایر محققان مقایسه شد.

کلیدواژه ها:

رابطه کاهندگی ، تابع شدت اریاس ، الگوریتم توسعه ژنی ، البرز- ایران مرکزی