مستند نگاری اجسام کوچک میراث فرهنگی به روش فازوگرامتری

اجسام میراث فرهنگی تاریخچه و گنجینه هر کشوری هستند، این اجسام باید در شرایط خاص نگهداری شوند تا در معرض آسیب نباشند. برای بررسیهای دقیق باستان شناسی بر روی این اجسام معمولا0تماس با آنها برقرار میشود که این موضوع باعث آسیب رسیدن به سطح جسم میگردد. درصورتی که بتوان این اجسام را با دقت بالا اندازه گیری کرد و ابر نقطه ای دقیق از آن به دست آورد دیگر به تماس با آن نیاز نخواهد بود و اطلاعات سه بعدی آن به صورت بدون تماس بررسی خواهد شد. روشهای بسیاری برای اسکن سه بعدی اجسام باستانی وجود دارد، از این روشها میتوان به فتوگرامتری و تابش الگوی فرینج بر روی جسم نام برد. هرکدام از این روشها مزایا و معایب خود رادارند، از تلفیق فتوگرامتری و تابش الگوی فرینج روش فازوگرامتری ابداع شده است که به معنای فتوگرامتری با مقادیر فاز حاصل از فرینج است، به دلیل تناظر یابی خودکار بین پیکسلهای تصاویر فاز این روش از دقیق ترین روشهای اسکن بر پایه اپتیک است. در این مقاله ابتدا مقدمه ای در مورد روش فازوگرامتری ذکر خواهد شد، سپس یک مثال عملی از اجرای این روش بر روی یک مجسمه کوچک شرح داده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مستندنگاری ، فازوگرامتری ، اسکن سه بعدی ، تابش الگوی فرینج.