بررسی پیشینه سنجش زمان در ایران همراه با ارائه پیشنهادی برای استفاده از ساعت های باستانی در ایران امروزی

زمان دوره ای است که یک عمل یا یک رویداد رخ می دهد. از هر چیزی که تغییرات منظم دارد می توان برای سنجش زمان استفاده کرد.تعداد و گونه های ساعت های ساخته شده و متداول در ایران (که برخی از آنها منحصرًا نوآوری ایرانیان بوده است) بسیار فراوان و پرشمار هستند. از جمله این ساعت ها، ساعتهای خورشیدی، شنی، آتشی و آبی هستند. تاریخچه زمان سنجی نیز در ایران قدمت والایی دارد. مدارک مستدلی وجود دارد که نشان دهنده تقسیم بندی زمان در دوران هخامنشی بوده که در آن دوران هر قسمت از زمان از جمله روز، هفته، ماه و سال دارای اسامی مختلفی بوده و روزهای مختلف از سال به تناسب رویداد های مهم دارای اسامی گوناگونی بودند. در این مقاله پس از بیان نحوه تقسیم بندی زمان در گذشته، شیوه تعیین آن و نحوه ساخت ابزار های سنجش زمان، به بررسی استفاده از ساعت آفتابی در ایران امروزی پرداخته شده است و این گونه نتیجه گرفته که امروزه ترویج ساخت ساعتهای آفتابی نه تنها یادآور میراث با ارزشی است که متأسفانه در آستانه فراموشی است، بلکه نقش آموزشی بالایی نیز دارد. لذا در انتها استفاده از ساعت آفتابی در ایران امروزی پیشنهاد شده است.