استفاده از فن آوریهای نوین، ضروت توسعه پایدارکشاورزی

متخصصین علوم کشاورزی برای دستیابی به عملکرد بهینه در مناطق خشک و نیمه خشک، نیازمند شناخت گزینه های نو و بکارگیری روش های نوین آبیاری هستند.زیرا فنآوری های نو، موجب افزایش مؤثر بازده مصرف آب و پیشگیری از انباشت املاح در ناحیه رشد ریشه شده و باعث افزایش عملکرد می شوند.پیامد بیچون و چرای افزایش شهرنشینی متمرکز در مناطق نیمه خشک جهان، چیزی جزء تقاضای فزاینده آب و فشار بر منابع آبی محدود این مناطق نیست. از اینرو استفاده دوباره از پساب های خانگی و زه آبها به موضوعی پرچالش اما نو تبدیل شده است. در برخی کشورها، فاضلاب های خانگی پس از تصفیههای فیزیکی و یا بیولوژیک برای آبیاری درختان و فضاهای سبز با موفقیتی نسبی به کار گرفته شده اند.همچنین بهمنظور مدیریت هوشمند منابع آب در مقیاسهای بزرگ،کاربرد سنجش گرهای دمائی مادون قرمز برای تعیین نیاز آبی گیاهان مختلف عملی شده است.افزون بر این،استقرار شبکه های هوشمند اطلاعرسانی هواشناسی و دریافت اطلاعات ثبت شده در این مراکز، امکان بهینه سازی راندمان مصرف آب ابیاری را فراهم آورده است. از گزینههای نوین دیگر برای بهرهبرداری از منابع موجود در مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده ازگیاهان جایگزین مانندگیاهان شورپسند،گیاهان داروئی و زینتی میباشد.امروزه، با کاربرد فنآوریهای پیشرفته زیستی تحولات پیشرفته و شگفت آنگیزی در صنایع غذائی ایجاد و انقلاب دیگری بوقوع می پیوندد.فنآوری زیستی به احتمال قوی میتواند اثراتی به مراتب بیشتر از انقلاب سبز در برداشته باشد.زیرا تأثیرات این فنآوری کوتاه مدت(از نظر افزایش عملکرد و تولیدات گیاهی) نمیباشد. مهندسی ژنتیک فرصت مناسبی را برای انتقال ژن های هورمونی رشد در گونههای ماهیان فراهم آورده که باعث افزایش چهار برابری میزان رشد آنها در مقایسه با شرایط متعارف (عادی) می گردد. همچنین با این علم می توان ژنهای مقاوم به آفات و بیماریهای گیاهی را از جانوران به گیاهان منتقل نمود.طراحی نوعی میکروارگانیسم بواسطه این علم لکههای نفتی را از سطوح آبی جذب ، هضم و پاکسازی می نماید.

کلیدواژه ها:

فنآوریهای نوین ، توسعه پایدار ، کشاورزی