بررسی نگرش سامانه بام سبز با رویکرد توسعه پایدار

امروزه شهرها از دونماد جغرافیایی (محیط طبیعی، اجتماعی و اقتصادی) و مصنوعی (محیط انسان ساخت – معماری ) بهرمند هستند. بشرامروزه درپی فعالیت های روزانه ودرتکاپو برای گذران زندگی روزمره ومعاش خود در جهت احداث مسکن، چه به عنوان سرپناه وچه به منظور سرمایه گذاری، مستمر این دو نماد را تغییر شکل می دهد ومحیط زیست شهری را دگرگون می سازد. دراین فرآیند فضاهای سبز، باغ ها وجنگل ها، تبدیل به آسمان خراش ها و شهرک های مسکونی می شوند. آنچه در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد فضای سبز پایدار نسبت به مسائل محیطی است، هر چند جدا کردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کاری دشوار است، می تواند بسیاری از مشکلات ناشی از زندگی شهری و دور بودن از طبیعت را از زندگی شهری برطرف نماید. امروزه با توجه به توسعه بام سبز که می تواندفضای سبز از دست رفته شهری را زنده سازد، موجب پایداری محیط و افزایش کیفیت های زیست محیطی گردد. در این تحقیق، ضمن نگاهی بر ویژگی های بام سبز، برای رفع کمبود فضای سبز شهرها به بیان مزیت های آن در راستای مبحث پایداری محیط و نگهداشت انرژی پرداخته می شود. لذا هدف از این تحقیق، جستجوی نظریه های زیست محیطی توسعه پایدار و فضای سبز پایدار می باشد تا نواقص آن را دریافته و خط مشی کامل تری را پیشنهاد دهد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف فضای سبز پایدار به اصلاح رابطه انسان، طبیعت و توسعه پایدار می پردازد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، توسعه پایدار ، طبیعت ، انسان