ارائه روشی بهبود یافته جهت تخصیص وظایف در شبکه های ابری محاسباتی با استفاده از منطق فازی

در پردازش ابری سرویس گیرندگان بدون اطلاع از پشت صحنه پردازش ها (داخل ابر) و جزئیات فنی، از خدمات سخت افزاری و نرم افزاری در بستر شبکه ای وسیع همچون اینترنت بهره مند خواهند شد. یکی از مهمترین چالش های استفاده از پردازش ابری چگونگی توزیع وظایف ابری در بین منابع این شبکه می باشد به گونه ای که کمترین زمان مهاجرت را در هر یک از وظایف ابری داشته باشیم و این چالش عموما بنام تخصیص وظایف در پردازش ابری شناخته می شود. تخصیص بهینه وظایف به منابع ابری، رضایت سرویس گیرندگان ابری را افزایش، زمان اجرا را حداقل و زمان مهاجرت وظایف را کاهش می دهد. بنابراین می توان مدلی پیشنهاد نمود که با کنترل مولفه های درصد استفاده حافظه جانبی و درصد آزاد بودن حافظه اصلی هر منبع ابری، اقدام به توزیع عادلانه وظایف بر اساس میزان این پارامترها در بین منابع ابری نماید. به دلیل عدم قطعیت در مولفه های بیان شده در هر لحظه از زمان، در پردازش ابری، استفاده از مفاهیم غیرقطعی مانند منطق فازی می تواند گزینه مناسبی جهت تخصیص وظایف به منابع ابری محسوب گردد. در این مقاله جهت مسئله بیان شده یک کنترل فازی ارائه شده است که با دریافت درصد استفاده حافظه جانبی و درصد آزاد بودن حافظه اصلی هر منبع ابری و با استفاده از قوانین طراحی شده اقدام به تخصیص بهینه وظایف جهت هر منبع بر اساس توانایی آن منبع ابری می نماید. روش ارائه شده در این مقاله در بستر شبکه ابری شبیه سازی شده و با مدل تخصیص وظایف مورچگان و نوبت گردشی مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل شده حاکی از کاهش زمان مهاجرت وظایف ابری در روش ارائه شده و کاهش Makespan در این شبکه می باشد.

کلیدواژه ها:

پردازش ابری ، تخصیص وظایف ، منطق فازی ، زمان مهاجرت ، کنترل فازی