رابطه بین هوش معنوی و کیفیت زندگی با سلامت روانی معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی، افکار ناکارآمد و کیفیت زندگی با سلامت روانی معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهاندرسال 1394 بود. نمونه آماری شامل 150 نفر از معلمان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان بود که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخابشدند. طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده، کشمیری و عرب احمدی (1387)، پرسشنامهکیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989)، پرسشنامه نگرش های ناکارآمدی وایزمن و بک (1978) و پرسشنامه سلامت روانی SCL-25 بود.برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد بین هوش معنوی در زمینه های درک و ارتباطبا سرچشمه ی هستی و زندگی معنوی با سلامت روانی رابطه مثبت معنی داری یافت شد؛ با سلامت روانی رابطه معنی داری یافت نشد، بین کیفیت زندگی در زمینه های سلامت جسمانی، سلامت روان شناختی، محیط زندگی و روابط با دیگران با سلامت روانی رابطه مثبت معنی داری یافت شد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که هوش معنوی و کیفیت زندگی به ترتیب پیش بینی کننده سلامت روانی معلمان می باشند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، کیفیت زندگی ، سلامت روانی