فرم یابی پارامتریک در معماری

امروزه معماران در تلاشند تا با خلاقیت و شخصی سازی روش های طراحی به فرم های مناسب دست یابند. تکامل تکنولوژی از جمله نرم افزارهای سه بعدی نیز معماری را از دوران طراحی با دست آزاد وارد دوران جدیدی از معماری کرده است و به عنوان روشی نوین در فرآیند طراحی معماران ،به جای روش های پیشین به کار گرفته می شود. در گذشته ،فرم یابی معماری در دو بعد (پلان،نما و مقطع) صورت می گرفت و معماران نیز از روش های طراحی در دوبعد ، به عنوان راه حل مناسب جهت رسیدن به فرمی مطلوب ،استفاده می کردند. اما از زمانی که طراحی بعد سوم یا حجم بنا ، برای رسیدن به فرمی مطلوب اهمیت پیدا کرد ، نه تنها فرآیندهای طراحی پیشین بلکه جستجوی هندسه ای نوآورانه نیز از جمله موضوعات حایز اهمیت برای معماران شد. تکامل برنامه های CAD با ایده فرم یابی و ارایه امکانات در جهت همکاری معمار با کامپیوتر و اعمال پارامترهای موجود در ذهن معمار در نرم افزار سبب سرعت بخشیدن به پروسه طراحی و رسیدن به فرم مطلوب گردید. (J.Lee , N.Gu & A.P.Williams, P.265) امروزه نیز با فرم هاییروبرو هستیم که توسط دفاتر معماری خلق می شوند که شبیه به سبک های گذشته نیست و از آن ها با اسم معماری پارامتریک و الگوریتمیک یاد می شود. در این مقاله سعی بر این است تا با معرفی روش های فرم یابی پارامتریک در معماری به عنوان یکی از روش های طراحی به کمک نرم افزارهای محاسباتی ، تکنیک هایی برای تولید فرم های خلاقانه و منطبق با خواسته ها و نیازهای طراح ارایه گردد. همچنین از طریق مطالعات داخلی و خارجی و بررسی پروژه های مرتبط ، سعی بر این است تا روش فرم یابیپارامتریک با استفاده از نرم افزار Rhino , Grasshopper در پروژه های منتخب دسته بندی شده و به صورت روشی یکپارچه در حیطه پارامتریک برای معماران در دسترس قرار گیرد. بنابراین در این مقاله ابتدا به بررسی روند شکل گیری فرم در معماری و دیدگاه های مربوط به آن پرداخته می شود ،سپس یکپارچه سازی فرآیند فرم یابی در نرم افزارها بررسی می گردد و در آخر درباره ویژگی کلی الگوهای پارامتریک چندین پروژه مرتبط بحث می شود.

کلیدواژه ها:

پارامتریک ، فرم یابی ، روش های طراحی ، الگو ، پارامتر