تاثیربهره گیری ازبام سبزدرمعماری پایدار

معماری سبز یامعماری پایدار یکی از گرایشها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است . این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است .بشر امروزه در پی فعالیت های روزانه و در تکاپو برای گذران زندگی روزمره و معاش خود و در جهت احداث مسکن، چه به عنوان سرپناه و چه به منظور سرمایه گذاری، این دو نماد را تغییر شکل می دهد و محیط زیست شهری را دگرگون می سازد .در این فرایند فضاهای سبز، باغ ها و جنگل ها تبدیل به آسمان خراش ها و شهرک های مسکونی می شوند .آهن و آجر ، سیمان و سنگ جایگزین سیمای ساختمانی شهرها که روزگارانی علاوه بر تامین محل سکونت انسان چشم اندازی سبز و زیبا در اختیار وی قرار داده شده است .شهرنشینان امروزی گاهی که به درون خود می نگرند با احساس خلایی عمیق از دستیابی به طبیعت خودرا به دور از آسایش و آرامش راستین می یابند .در مقابله با این مشکل، بشر از گذشته های دور به ایجاد بام های سبز یا باغ بام ها به عنوان راه حلی مناسب برای آشتی دوباره با طبیعت و تغییر چشم اندازشهری روی آورده است .در واقع بام سبز استفاده از فضاهای بلا استفاده و بی روح ساختمان های شهری در جهت ایجاد لکه های سبز می باشد .این امر علاوه بر زیبایی شهر موجب تلطیف هوا و کاهش آلودگی هوا ونهایتا0 بهبود محیط زیست ساکنان شهر می گردد. پژوهش پیش رو بر اساس مطالعه کیفی صورت گرفته و نگارش این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری داده ها مطالعه کتابخانه ای ، و مقالات معتبر علمی و اسناد مکتوب می باشد.

کلیدواژه ها:

منابع فسیلی ، محیط زیست ، معماری سبز ، معماری پایدار ، توسعه پایدار