بررسی تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر طول موج عضلات همسترینگ در پای تمرینی دانش آموزان پسر

مشخصات نویسندگان مقاله بررسی تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی بر طول موج عضلات همسترینگ در پای تمرینی دانش آموزان پسر

  مهدی پویافر - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری
  مریم خانی ابراهیم آباد - کارشناسی ارشدتربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران
مهدی شکری - دبیر آموزش و پرورش سبزوار

چکیده مقاله:

بحث های زیادی در مورد استفاده از تمرینات مقاومتی برای بهبود عملکرد جسمانی و فواید بهداشتی وجود دارد. برخی از این تحقیقات به تاثیرات جانبی این نوع تمرینات اشاره دارند. تمرینات مقاومتی از طریق افزایش شدت قدرت، توان و سرعت، هایپرتروفی، استقامت عضلانی، عملکرد حرکتی، تعادل و هماهنگی نقش مهمی در بهبود عملکرد ورزشی بر عهده دارد .[2] با وجود این امروزه اکثر تمرینات بدنسازی در رشته های مختلف ورزشی، با هدف کنترل وزن، پرورش اندام و یا توانبخشی از این نوع تمرینات استفاده می کنند. علی رغم گرایش بسیار زیاد به تمرینات مقاومتی، این نوع تمرینات به دلیل نیاز به تجهیزات زیاد، بسیار پر هزینه اند. تحقیقات نشان داده اند که تمرینات مقاومتی منجر به افزایش پروتئین های عضله و در نتیجه هایپرتروفی و به دنبال آن افزایش قدرت عضله می شوند .[3] از طرفی، در صورتی که هایپرتروفی عضله با تمرینات مقاومتی افزایش یابد، ممکن است حجم عضله موجب محدود شدن دامنه حرکتی و در نتیجه کاهش انعطاف پذیری پس از یک دوره تمرینات مقاومتی شود .[1] علاوه بر افزایش قدرت، افزایش توان بی هوازی یا انفجاری پس از تمرینات مقاومتی گزارش شده است 2]و.[3 تمرین مقاومتی با کمک سه فرایند اثرات خود را اعمال می کند که شامل: تحریک، آسیب یا پارگی تارهای عضلانی، ترمیم سریع تارهای عضلانی و ایجاد سازگاری، درگیری تارها و تقویت آنها می باشد. شاور در پژوهش خود مشاهده کرد که تمرین های مقاومتی با وزنه، بازوی غیر تمرینی را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث افزایش شدتEMG عضلات آن می شود .[4]

کلیدواژه‌ها:

کد مقاله/لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است و به عنوان سند ثبت مقاله در مرجع سیویلیکا مورد استفاده قرار میگیرد:
https://www.civilica.com/Paper-DSCONF06-DSCONF06_081.html
کد COI مقاله: DSCONF06_081

نحوه استناد به مقاله:

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:

در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (پویافر, مهدی؛ مریم خانی ابراهیم آباد و مهدی شکری، ۱۳۹۸)
برای بار دوم به بعد: (پویافر؛ خانی ابراهیم آباد و شکری، ۱۳۹۸)
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.