بررسی نقش بکارگیری طبیعت در طراحی فضای آموزشی

ساختار شخصیتی انسان در کودکی شکل می گیرد.ارتباط کودک با طبیعت رابطه ای ناگسستنی است . در واقع بیشتر نیازهای کودک در رابطه با طبیعت پاسخ داده می شود که نمی توان این مساله را نادیده گرفت . یکی از مهم ترین موضوعات در راستای پیشرفت جوامع ، توجه به آموزش و فضاهای آموزشی می باشد . در دنیای معاصر با توجه به پیشرفت های زیاد زندگی و تکنولوژی در زمینه ها ی مختلف نشاط و شادی به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای جوامع امروزی است که در ارتباط با طبیعت می تواند بخشی از آن پاسخ داده شود و موجب ایجاد آرامش و خلاقیت در افراد شود .محیط فیزیکی اطراف کودک در این سنین بیشتر از هر زمان دیگری روی تثبیت شخصین وی تکمیل فرایند تدریجی فرآیند شناخت او نسبت به پیرامون تاثیرگذار است .متاسفانه در ایران اکثر دبستان ها و مجموعه های آموزشی در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا در فضاهایی با کاربری غیر آموزشی ( مثل خانه ) تاسیس می گردند. در عصر حاضر مدارس از مهم ترین نهادهای اجتماعی ، تربیتی ، آموزشی و اصلی ترین رکن تعلیم و تربیت هستند .آنچه در سالهای اخیر توجه متخصصین را به خودش جلب نموده محیط فیزیکی مناسب و سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب است.در کشورمان ایران سال هاست که به طراحی مدارس با نقشه هایی شبیه به هم و بی تفاوت به نیازهای دانش آموزان اکتفا شده است .با توجه به این مسایل این سوال مطرح است که طبیعت چه نقشی در فضای آموزشی می تواند داشته باشد در مقاله ی حاضر نشان داده می شود که وجود طبیعت و نقش آن در فضای آموزشی موجب آرامش بیشتر می شود و درنتیجه در سایه ی این آرامش راندمان آموزشی بالاتر می رود و خلاقیت دانش آموزان نیز به مراتب بیشتر می شود . روش تحقیق در این مقاله ، براساس روش کیفی و استدلال منطقی استوار است .مطالعه ی اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان ، تحلیل ، توصیف و تفسیر مطالب موجود در این مقاله را تشکیل می دهد .

کلیدواژه ها:

طبیعت ، ادراک محیط ، خلاقیت ، آسایش روانی