بررسی اثر افزودن کایولین بر مشخصات مکانیکی بتن و تاثیر آن بر جذب فلزات سنگین

فلزات سنگین یکی از بزرگترین عوامل مشکلات زیست محیطی در دنیای امروز هستند .با گسترش صنایع بزرگ و رشد روزافزون منابع آلاینده این مشکل روز به روز شدیدتر میشود. افزایش جمعیت و کاهش منابع آبی، اهمیت تصفیه فاظلاب و استفاده مجدد از منابع آبی را آشکار میسازد . از بین روش های فراوان حذف آلاینده های محلول در آب ، روش جذب سطحی با بازدهی بالا همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. هدف از تحقیق حاضر تهیه بتنی است که ضمن حذف فلزات سنگین آلاینده و تصفیه فاضلاب از این فلزات سنگین، دارای دوام و پایایی بیشترین نسبت به بتن های معمول در شرایط pH محلول فاضلاب باشد و هم چنین برطرف نمودن معایب بتن های معمول مورد استفاده در تاسیسات و حوضچه های فاضلاب که در معرض حملات اسیدی و خورندگی هستند که در نهایت باعث کاهش هزینه های اقتصادی با بالا رفتن عمر بتن و در نتیجه نیاز کمتر به ترمیم و یا تعویض سازه های بتنی خواهد بود. در این پژوهش نسبت به ساخت 2 نوع بتن بر اساس دو طرح اختلاط مختلف برای مقاومت های مشخصه 250 kg/cm2 و 350 kg/cm2 و بررسی خصوصیات فیزیکی و مکانیکی و بهبود برخی از خصوصیات آنها اقدام شده است . هم چنین به ارزیابی میزان جذب فلزات سنگین آلاینده کادمیوم (Cd) و کروم (Cr) با استفاده از بتن اصلاح شده حاوی خاک رس کایولین و بررسی پارامترهای موثر بر جذب نمونه ها پرداخته شده است . با توجه به اینکه شرایط بهینه با استفاده از فاضلاب سنتتیک به دست آمده است ، برای تایید کارکرد بتن در شرایط معمول حوضچه های فاضلاب ، از نمونه های پساب واقعی استفاده گردید.نمونه لجن حاوی کادمیوم از یک کارخانه کاشی و سرامیک سازی و نمونه پساب حاوی کروم از یک کارخانه آبکاری واقع در شهرک صنعتی جی اصفهان تهیه گردید، که در این حالت میزان حذف فلز سنگین کادمیوم 95.9 و برای کروم 90.3 درصد می باشد .

کلیدواژه ها:

کایولین ، بتن ، الیاف پلی پروپیلن ، دوام بتن ، کادمیوم