بررسی عملکرد و ارزیابی بهینه کنترل میراگرهای سازه ای

تغییرشکل در اثر باد یک مانع جدی در طراحی ساختمان های بلند می باشد. بسیاری از ساختمان های بزرگ به منظور بی اثر نمودن نوسان ناشی از باد در طبقات زیرینشان دارای میراگرهایی هستند و طراحی های اخیر امکان کنترل ویژگی های میراگری این وزنه ها را با سیال های ریومغناطیسی مهیا می کنند. در این تحقیق به کنترل این میراگرها می پردازیم. به حداقل رساندن آسیب وارده از نوسان جانبی طبقات بالایی ساختمان به عنوان موضوع مورد بحث انتخاب شد. مدل متحرکی برای ساختمان پیشنهاد شد و حالات تصادفی باد جهت ایجاد بارگذاری دینامیک بکار گرفته شدند. نشان می دهیم که این فرمول یک مسیله بهسنه سازی را با عنوان روند تصمیم گیری مارکوف شکل می دهد. یک طرح برنامه نویسی دینامیک بهینه سازی به منظور محاسبه سیر کنترلی بهینه این سیستم توسعه داده شد، گرچه پیچیدگی محاسباتی این شیوه را در عمل محدود می نماید. خلاصه ای از این روش ها به همراه نتایج اصلی این شیوه ارایه می شوند.

کلیدواژه ها:

عملکرد لرزه ای ، ارزیابی ، بهینه سازی ، میراگرهای سازه ای