بررسی تاثیرات سطح تخیل متاثر از دریا در کالبد معماری

عنصر تخیل در فضا ، امکان شناخت کامل از فضای موجود را در طول زمان به ما می دهد. در حقیقت تخیل را می توان ابزاری جهت بیان فضا در طول زمان دانست .پژوهش حاضر، برای دستیابی به سرنخ هایی جهت برانگیختن قوه تخیل معماران در هنگام مواجه ه با طبیعت و بهره گیری از آن می باشد. در همین راستا به بررسی اهمیت حضور طراحان در محیط های طبیعی و مطالعه طبیعت به عنوان منبع الهام بخش در جهت برانگیختن قوه تخیل و ایجاد خلاقیت معماران که به عنوان یکی از ارکان اصلی در حرفه معماری و همواره یکی از مهمترین پارامترهای سنجش موفقیت معماران به شمار می رود؛ پرداخته شده است. پژوهش به کار رفته در این مقاله از نوع توصیفی-تحلیلی است و روش تحقیق در این پژوهش مقایسه ای- تحلیلی می باشد، همچنین مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و اساس بیان تحلیل، توصیف وتفسیر مطالب می باشد . نگارندگان با بهره گیری از این روش ها و مطالعات کتابخانه ای، به بررسی مفهوم تخیل و رابطه آن با خلاقیت و نحوه الهام گیری از طبیعت و تاثیری که بر قدرت تخیل می گذارد، می پردازد. در پژوهش حاضر در برابر مولفه هایی همچون بستر و متن پروژه چگونگی معماری در طبیعت و نوع حضور طبیعت در معماری پرداخته شده است و بنابر این مقایسه، طبیعت را می توان مانند متنی در نظر داشت که بر اساس علایق و توانایی می توان از آن بهره برداری کرد.

کلیدواژه ها:

تخیل ، خلاقیت ، طبیعت ، دریا