از معماری تا محیط زیست پایدار

معماری پایدار و یا معماری سبزبا ایجاد سلامت و پشتیبانی از سکنه ای که در آن محیط زندگی می کند موجب رضایتمندی آنان خواهد شد،که در این راستا نیازمندکاربرد انرژیهای نوین در معماری است .استفاده از طبیعت و تکیه برانرژی خورشیدی برای استفاده های گرمایش و سرمایش و نیروی برق و استفاده کردن دوباره از ضایعات و و یکپارچه سازی ساختمانی این استراژیها را تولید می کند . ما باید به هم پیوستن و وابستگی به یکدیگر را با یک چیزی خیلی وسیع تر از خودمان را دوباره پیداکنیم زیرا جهان طبیعت قلمرویی عرفانی و نسبت به همه چیز برتری دارد. پس از یک قرن تجربه معماری مدرن، با وجود دستاوردها و تحولات با ارزش ان، مشکلات پیچیده ای در عرصه محیط زیست رخ می دهد. وضعیت جهان در اغاز قرن 21 میلادی، به یک توسعه ناپایدار گواهی می دهد که از مشخصه های ان رشد جمعیت، افزایش مصرف و توزیع نامتعادل منابع می باشد. کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. معماری پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است را شاید بتوان یکی از جریان های مهم معاصر به حساب آورد که عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. برای مثال، 50 درصد از ذخایر سوختی در ساختمان ها مصرف می شود که این به نوبه خود منجر به بحران های زیست محیطی شده و خواهد شد؛ بنابراین، ضرورت ایجاد و توسعه هرچه بیشتر مقوله پایداری در معماری بخوبی قابل مشاهده است.روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است ورویکردی توصیفی دارد.نتایج به دست امده ازاین پژوهش با هدف بررسی طراحی و معماری پایدار به اصلاح رابطه محیط زیست و معماری می پردازد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طراحی پایدار ، محیط زیست