سنجش اثرگذاری پاتوق های شهری در اعتلای سرزندگی با استفاده ازتکنیک P.O.E (تجربه ی یک پاتوق شهری در امتداد محور تاریخی طبیعی نیاصرم اصفهان)

اگر شهر را به مانند یک موجود زنده فرض کنیم، برای ادامه ی زندگی به سرزندگی نیازمند است. نقش فضای شهری یا به عبارتی فضایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقاء می یابد، در کشور ما روز به روز رو به افول است. امروزه تامین سرزندگی شهری به یکی از دغدغه های اصلی مدیریت شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است. پاتوق های شهری به مثابه فضایی جهت تعامل اجتماعی، استفاده از منظر شهری، باززنده سازی خاطرات جمعی و ایجاد حس تعلق به فضای شهری توسط شهروندان است که در این پژوهش برآنیم تا اثرگذاری پاتوق های شهری به عنوان قرارگاه های رفتاری در اعتلای سرزندگی فضاهای عمومی شهر را بسنجیم. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده، متغیر مستقل، پاتوق های شهری و متغیر وابسته سرزندگی است. در اثبات فرضیه ی این تحقیق از تکنیک P.O.E استفاده شده است.