تامین آب، تغییر اقلیم، حفظ محیط زیست و توسعه پایدار کشورهای در حال توسعه با تاکید بر ایران با رویکردهای فرهنگی، مشارکتی و روشهای نوین مدیریت آب

آب شیرین یک منبع جهانی و منطقهای محسوب میشود که در حوضه های آبخیز خاصی از جهان قابل دسترس است و به دلیل محدودیت آن به اشکال و روشهای مختلفی یافت میشود. از مجموع منابع آبی جهان، ذخایر آب شیرین تنها6/2 درصد کل حجم ذخایر آبهای سطح زمین را شامل میشود. متاسفانه مقادیر زیادی ازآبها بدلیل عدم مصرف بهینه و تولید غیر اصولی بصورت آب مجازی از دسترس خارج می شود. اگر کشوری یک محصول کشاورزی یا صنعتی پر مصرف به آب را به سایر کشورها صادر کند، در واقع نسبت به صادرات آب مجازی اقدام کرده است و تامین آب را در بخشهای دیگر به مخاطره انداخته است. آب نعمت الهی، مایه حیات، غیر قابل جایگزین و متعلق به همه ساکنین یک سرزمین بوده و دسترسی به آن با مصرف بهینه برای شرب، بهداشت،کشاورزی و صنعت حق همه انسانهاست. رویکردهای فرهنگی و مشارکتی، ساکنین حوضه های آبخیز در کشورهای در حال توسعه، بالاخص ایران را به مدیریت و بهره برداری صحیح از آب تشویق و ترغیب می نماید. اهداف در پیش رو برای نجات از مشکلات و بحران های ناشی از کم آبی مدیریت جامع در حوضه های آبخیز طبیعی، شهری و روستایی، مدیریت آبهای سطحی، جمع آوری آب باران از پشت بام منازل و بازیافت فاضلاب خانگی در هر منزل یا مجتمع های مسکونی، ضمن تامین آب شرب،بهداشتی، کشاورزی و صنعت تاثیر بر تغییرات اقلیم و تعدیل آب و هوا، حفاظت محیط زیست و همچنین آب مورد دام و حیات وحش، توسعه فضای سبز، تنظیم جریان رودخانه ها و جلوگیری از خسارات سیل در مناطق پایین دست، تامین آب مورد نیازجهت پرورش آبزیان از جمله ماهی و میگو، جلوگیری ازتمرکز بیش از حد جریان و تشدید فرسایش خاک، تقویت سفره های زیر زمینی و نیز احیاء و توسعه چشمه ها و قناتها صورت میگیرد.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، آبهای سطحی ، تغییراقلیم ، محیط زیست ، توسعه پایدار