احیاء سکونتگاههای روستایی ؛ شناخت فرصتها تهدیدها در راستای نیل به توسعه پایدار

روستا، به عنوان اولین نمود پدیده یکجانشینی در طول ادوار تاریخ همواره نقش مهمی را در چرخه اقتصادی شهرها و کشورها بر عهده داشته است.اگر شهر را حاصل انقلاب صنعتی بدانیم، بدون شک روستا نیز برآمده از انقلاب کشاورزی است.آنچه تا کنون نیز به عنوان تفاوت بارز شهر و روستا شناخته شده، همین گرایش به کشاورزی در روستاها است. پژوهشگران در این مقاله به بررسی اهمیت نظام سنتی مسکن در روستاها، با هدف نیل به توسعه پایدار بر مبنای حفاظت و تامین پنج اصل مهم می پردازند؛محتوای این اصول با تکیه بر عناصر کلیدی هویت بخشی،پایداری،ایمن سازی،سرزندگی و مشارکت روستاییان تدوین می گردد. بر همین اساس، آنچه که بیش از همه روستاها و نواحی برون شهری را تهدید می کند، بی توجهی به روستاها، تخریب ساختمانهای قدیمی و زمینهای کشاورزی، فرسودگی شدید بناها و نهایتا فقدان جاذبه های لازم برای افراد است.مصالح و ساختمانهای مدرن با ساختار سنتی روستا و محیط طبیعی آن در تقابلند و همین تقابل است که ساختار سنتی روستا را با تمام کهنگی و فرسودگی در خلق حس مکان موفق می سازد؛چیزی که بناهای مدرن در خلق آن ناتوانند

کلیدواژه ها:

حس مکان ، مصالح بوم آورد ، توسعه پایدار ، مسکن کاربردی عملکردی ، احیاء و بازسازی