رویکردی تحلیلی بر مسکن در استان خوزستان با تاکید بر توسعه پایدار شهری

برنامهریزی شهری منطقهای به طور - اعم و برنامهریزی مسکن در شهرها به طور اخص، در پی نظم بخشیدن به فضاهای شهری از جنبههای مختلف میباشد. در نتیجه پژوهش حاضر با ماهیت توسعهای - کاربردی با روش تحقیق توصیفی تحلیلی با هدف اصلی شناخت و ارزیابی توسعهیافتگی، عدم توسعه یافتگی و اولویت بندی توسعه پایدار مسکن در استان خوزستان و استفاده از مدلهای آماری و نرم افزار GIS ، Excel و بهرهگیری از متغیرهای توسعه پایدار در بخش مسکن را در استان مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. که نتایج حاکی از آن است، بین شهرستانهای استان، میزان توسعه پایدار دارای تفاوت فاحشی دارا میباشد. به گونهای که میزان TOPSIS بدست آمده در شهرستان اهواز به عنوان مرکز استان بالای 0/9درصد به عنوان توسعه یافتهترین شهرستان استان و همچنین میانگین TOPSIS برای بعضی شهرستان ها کمتر از 0/2 درصد به عنوان شهرستانهای محروم و به عبارتی حداقل شاخصهای مثبت و حداکثر شاخص های منفی مورد مطالعه را در استان دارا میباشند

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مسکن ، تکنیک و برنامهریزی ، استان خوزستان