بهبود عملکرد مدیریت پروژه با بهرهگیری از یافتههای تحقیقات حوزه علوم اعصاب

امروزه علوم اعصاب شناختی، دیدگاه های جدید و قدرتمندی در درک فرآیندهای شناختی و رفتاری ارائهکرده است. بسیاری از متخصصان این حوزه در تلاش اند تا یافته هایی کلیدی در حوزه علوم اعصاب رفتاری وشناختی را جهت افزایش یادگیری و بهبود رفتارهای فردی در محیط کار بکار گیرند. مدیرانی که این دانشجدید را فرا می گیرند، به سرعت می توانند از این دیدگاه جهت پیشبرد انگیزه، رضایتمندی و عملکرد کارکنانخویش، بهره جویند.در این مقاله راهکاری جهت بهره گیری از یافته های حوزه علوم اعصاب جهت بهبود عملکرد مدیریت پروژهپیشنهاد شده است. از این رو تلفیق روش مدیریت پروژه با یک مدل عملکردی از مغز هدف اصلی این مقالهمی باشد. در این راستا، مدیریت پروژه سرآمد ایران به عنوان یک مدل مبنا برای مدیریت پروژه در نظر گرفتهشدهاست و از سوی دیگر. جهت استفاده از یافته های نروآناتومیکی در مورد عملکرد مغز، به عنوان یک ارگاناجتماعی در محیطی مانند محیط کار، از مدل مبتنی بر عملکرد مغز با توجه به شرایط محیطی استفاده شده است.پیشنهاد این مقاله، به کارگیری ابعاد روان شناختی مدل اسکارف در مواجه شدن با هر یک از زیر فرآیندهایمدیریت پروژه میباشد تا با بهبود عملکرد مغزی شرایط بهبود مدیریت پروژه فراهم گردد. برای نمونه در اینمقاله پیشنهادهایی جهت استفاده از ابعاد این مدل در مرحله راه اندازه پروژه ارائه شده است.با توجه به دو مدل فوق، می توان گفت که یک مدیر موفق باید در هر یک از زیرفرآیندهای مدیریت پروژه،به بررسی عوامل تهدید و پاداش که افراد درگیر با آنها رو به رو هستند، پرداخته و سعی در افزایش هریک از ابعاد مدل اسکارف نماید، تا بتواند به طور موثر و کارا، تیم را مدیریت نموده و از پتانسیل آنها جهت ارائه نتایج مطلوبدر زمان مناسب و با بودجه در نظر گرفته شده استفاده نماید.

کلیدواژه ها:

مدیریت پروژه ، علوم اعصاب ، مدل اسکارف