بررسی و سنجش عدالت فضایی از منظر دسترسی به خدمات شهری مطالعه موردی منطقه یک کلانشهر کرج

عدالت فضایی و عدالت جغرافیایی به معنی توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهری برای رسیدن به جامعه ای متوازن، و یکی از رهیافت های عدالت اجتماعی است. عدالت فضایی وضعیت محلات را از نظر شیوه توزیع خدمات و میزان برخورداری از شاخص های مختلف اقتصادی اجتماعی و زیربنایی بررسی می کند. در این تحقیق نیز به بررسی عدالت فضایی در منطقه یک کلانشهر کرج پرداخته شد. تحقیق کاربردی و بصورت توصیفی تحلیلی است. برای سنجش عدالت فضایی در دسترسی به خدمات و دسته کاربری در قالب 11 نوع مورد بررسی قرار گرفت. توزیع فضایی کاربری ها و میزان سطح اختصاص یافته به هریک از آنها در سطح محلات مورد مطالعه به کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی تعیین و محاسبه گردید. در تحلیل دادهها از دو مدل الکتره و ساو که جزئ مدل های تصمیم گیری چند معیاره محسوب می شوند استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان میدهد بر اساس مدل الکتر تنها عظیمیه شمالی جزء محلات کاملا برخوردار محسوب می گردد. محله اسلام آباد محله نیمه برخوردار و محله عظیمیه جنوی علی رغم بهره مندی از بافتی شطرنجی، برنامه ریزی شده و طراحی شده جزء محلات محروم به حساب می آید. نتایج مدل ساو نیز تائید کننده نتایج مدل الکتره میباشد.

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، عدالت اجتماعی ، خدمات شهری ، کرج ، منطقه یک.