کارآمدی پروتکل مبتنی بر مسیریابی مجموعه مستقل ،از کاربران متحرک

اولین شبکه شبکه های تک کاره که فاقد عمومیت در سال 1970توسط سازمان پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی وزارت دفاع ایالاتمتحده آمریکا به دلایل نظامی به وجود آمدند. بعدا مشخص شد درقسمت های تجاری و صنعتی نیز می توانند مفید واقع شوند. اینشبکه ها شامل مجموعه ای از گره های توزیع شده اند که بدونپشتیبانی مدیری مرکزی یک شبکه موق را می سازند. طبیعی ترینمزیت استفاده از این شبکه ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکانایجاد تغییر در ساختار مجازی آنهاست. این ویژگی های خاصیپروتکل های مسریابی و روشهای امنیتی خاصی را می طلبد. یک شبکهتک کاره که فاقد عمومیت تشکیل شده از تجهیزات بی سیم قابلحمل که با یکدیگر به کمک تجهیزات و بدون بر قراری هیچگونه زیرساختی، ارتباط برقرار می کنند. در این مقاله، پژوهش در مورد موضوع مسیریابی که، اساس چنین شبکه هایی است اشاره می کند. با درنظر گرفتن یافته ها (مسیریابی بر اساس منطقه) و حفظ مسیرهای بین گره ها که شامل انتخاب بهترین مسیر دسترسی با توجه به آزادی (استقلال) حرکت گره ها، مسیرهای جدید، باید به طور مداوم محاسبه شود.

کلیدواژه ها:

منطقه مسیریابی ، پروتکل ، ارتباط موازی ، یادگیری معکوس