بررسی محدودیت های پیاده سازی دورکاری با رویکرد تئوری محدودیت ها

دورکاری به عنوان یک روش انجام کار بر بستر فناوری اطلاعات و راه حل ارزان برای کاهش هزینه های سازمانی و معضلات اجتماعی، رشد قابل توجه ای در سطح جهان داشته است، اما نرخ پیاده سازی و استقرار دورکاری در ایران کم تر از حد انتظار مشاهده شده است این مقاله با رویکردی بر تئوری محدودیت ها به بررسی محدودیت های پیاده سازی دورکاری به عنوان فرصتی برای بهبود و توسعه ایرن برنامه می پردازد براساس مطالعات قبلی پنج عامل محدودیت اقتصادی، محدودیت محل کار، محدودیت فناوری، محدودیت ریسک و نیروی کار به عنوان محدودیت های پیاده سازی دورکاری شناسایی شده اند که در این مطالعه با استفاده از روش رگرسریون معنادار بودن و میزان اهمیت و اثر هر یک از آن ها در سازمان های دولتی بررسی شده است نتایج نشان می دهد کنترل ریسک از اهمیت بیشتری برای پیاده سازی دورکاری در سازمان های دولتی برخوردار است و برای داشتن یک برنامه دورکاری موفق مدیران می بایست به تدوین استراتژی فناوری اطلاعات سازمان و طراحی ابزارهای مستندسازی تجارب و دانش کارکنان دورکار توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

پیاده سازی دورکاری ، تئوری محدودیت ها ، اقتصادی ، ریسک ، نیروی کاری ، فناوری