جایگاه اسباب بازی در رشد وارتقاء مهارتهای اجتماعی – روانی کودکان پیش دبستانی با تاکید بر آموزه های دینی

بازی، یکی از عوامل مهمی است که بر روحیه و شخصیت کودک اثر میگذارد و بخش جدایی ناپذیر زندگی اوست بازی، موثرترین و اصلیترین راه یادگیری برای کودکان است. ازاینرو، میتوان با برنامهریزی هدفمند از بازی برای آموزش موضوعهای علمی، مهارتهای اجتماعی، اصول اخالقی، رفتاری و ارزشها و باورهای اجتماعی سود جست. خیلی از آموزش های تربیتی را می توان در خالل بازی ها به کودک نشان داد و به راحتی کودک را در مسیر درست تربیت کرد همان طور که از خالل بازی های کودک نیز می توان به شرایط عاطفی کودک، احساسات و افکار کودک پی برد. براساس تفاسیر بعضی از آیات قرآن مانند) کهف، آیات 65 تا 82 و نیز نساء، آیه )75 ،در بازیکردن، کودک انواع گوناگون احساس هایی مانند درد و لذت، غم و شادی ، خوشی و ناخوشی را تجربه میکند. حس جست وجوگرانه و کنجکاوی بیش از اندازه وی از همان آغاز، او را به هر سوی میکشاند و بی محابا به هر چیزی چنگ میافکند تا با همه ابزارهای شناختی از حواس پنجگانه خویش، محیط و پیرامون خویش را بشناسد. همین ظلوم وجهول بودن است که به شدت او را در معرض خطر قرار میدهد و نیاز شدید به حمایت پیدا میکنداز این لحاظ شرایط بازی ، آزادی کودک در بازی، اسباب بازیهای مورد استفاده کودک و مدت زمانی که به بازی با کودک اختصاص داده میشود اهمیت شایان توجهی داردسال های ابتدای کودکی مهم ترین سال های حیات است و تجربیات این سال ها زیر بنای زندگی آینده هر انسانی خواهد بود .لذا اگربه نیازها و حیطه های تکاملی کودکان در طی این دوران پاسخ مناسبی داده شود، آنها سالم تر بوده، از قدرت تفکر و تعقل بیشتری برخوردار می گردند و مهارتهای روانی و اجتماعی بهتری خواهند داشت. کودک در ابتدا فقط از طریق مادر با محیط ارتباط برقرار می کند اما به تدریج با بالا رفتن سنش متوجه خانواده و اطرافیانش می گردد. به زبان دیگر آشنایی او با محیط رفته رفته بیشتر می شود . گروه همسن در مقابل کودک قرار می گیرند و او باید نحوه ارتباط برقرار کردن با آنان را فرا گیرد، در این جاست که کودک باید توانایی ایجاد تفاهم و توافق با دیگران را فرا گیرد. هفت سال اول زندگی کودک، یعنی سنین پیشدبستانی، پایه و اساس شخصیت او را تشکیل میدهد و اگر این دوره آن گونه که پیامبر خدا فرمودند با عطوفت و مهرورزی همدلی و همراهی، غلیان و فوران احساسات خوشایند، محبت پذیری و اقتدار عاطفی کودکان همراه باشد، قوی ترین،سالمترین و متعادلترین ستونهای تکوین شخصیت پیریزی میشود و این قبیل بچهها بیشترین آمادگی روانی و ذهنی را برای یادگیری )هفت سال دوم( مییابند و آمیزهای از محبت پذیری و آموزش پذیری، آنان را برای دوره مشورت پذیری و رایزنی با بزرگ ترها )هفت سال سوم( آماده میکند. از نظر مربیان این دوره میتواند مقدمه خوبی جهت آموزش مهارتهای ساده باشدتکامل ابتدای کودکی شامل حیطه های مختلفی از قبیل شناختی، تکلمی، احساسی، اجتماعی، جسمی ، روانی و معنوی می باشد که همگی بر یادگیری ابتدایی و پایه ای فرد ، موفقیت تحصیلی ، خطر ابتال به بیماری های جسمی و روانی، مشارکت اقتصادی، نقش اجتماعی شهروندی و سلامت او تاثیر به سزایی خواهند داشت.از مهمترین ابزار بازی در دوران کودکی هم برای دختر وهم برای پسر ،اسباب بازی می باشد که در عین سادگی بیشتر ویژگیهای یک بازی را داراست.. هدف از این پژوهش بررسی جایگاه اسباب بازی در رشد وارتقاء مهارتهای اجتماعی – روانی کودکان با تاکید بر آموزه های دینی می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزه های دینی ، اسباب بازی ، مهارتهای اجتماعی - روانی