جایگاه رویکرد تلفیقی در دوره پیش از دبستان

هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه رویکرد تلفیقی در دوره ی پیش از دبستان به منظورپرورش مهارتهای چند بعدی زندگی و تحقق یادگیری معنا دار است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش پژوهش توصیفی–تحلیلی می باشد.از آنجا که آموزش سنتی و به شیوه ی مستقیم در دوره ی پیش از دبستان جایگاهی ندارد پرداختن به رویکرد تلفیقی به عنوان رویکرد هم نوا با آهنگ دوره ی اوان کودکی در اولویت سیاست های آموزش و پرورش دوره ی پیش از دبستان است. همچنین با وجود نگرش مثبت به رویکرد سازنده گرایی در این دوره ضرورت توجه به رویکردهای نوین آموزشی در جهت تغییر نقش مربی و کودک، مشارکت کودکان با همسالان کسب تجربه ی همه جانبه و با کیفیت، حل مسیله و آمادگی برای زندگی در دنیای واقعی را بیش از پیش نمایان می سازد. امروزه نمی توان مثل گذشته رسالت تعلیم و تربیت را انتقال اطلاعات دانست و نمی توان دانش و مهارت را از طریق حافظه جاودانه نمود چراکه رویکردهای دیسیپلینی سنتی بیش از پیش رشد و گسترش یافته اند و علوم، مجزا و بخش بخش شده اند این امر سبب شده که متربی یک بعدی رشد نماید و به سوی جزم اندیشی سوق داده شود همچنین از واقعیات زندگی فاصله بگیرد. از آنجا که در دنیای واقعی، کودک یک بعدی نیست و دارای ابعاد و نیازهای مختلف است و رشد ناموزون یک بعد، او را داخل یک گودال عمیق فرو می برد که سایر ابعاد تماشاگر آن هستند بنابراین به منظور پاسخگویی به نیازهای کودک و جامعه و رهایی از اثرات رویکرد سنتی باید به رویکردی در آموزش روی آورد که به جای موضوعات مجزا به موضوعات یکپارچه پرداخته باشد به گونه ای که این موضوعات در برگیرنده ی مسایل مهم و مورد نیاز کودک و جامعه باشد و هم زمان در برگیرنده ی چند رویکرد آموزشی باشد یعنی به یک موضوع مورد علاقه کودک و جامعه از دید علوم مختلف پرداخته شود و به جای تاکید روی روش های سنتی، آموزش روی شیوه های یادگیری نوین مثل رویکرد حل مسیله و بازی های پروژه ای که کودکان را با ابعاد مختلف یک موضوع و مسیله مواجه می کند تاکید شود.

کلیدواژه ها:

رویکرد تلفیقی ، دوره ی پیش از دبستان ، یادگیری معنادار ، رشد و پرورش انواع مهارتها ، سازنده گرایی