بررسی اثر حلال های مختلف و غلظت آن ها بر الکتروریسی پلی گلیسرول سباسات نیمه کریستالی– کیتوسان

در این پژوهش، الکتروریسی پلی گلیسرول سباسات – کیتوسان و اثر حلال های مختلف بر مورفولوژی این الیاف انجام شد.حلال های مورد استفاده عبارتند از اسید استیک، اسید فرمیک، تری فلورواستیک اسید، دی کلرومتان و متانول. پلی گلیسرولسباسات به دلیل خواص خوبی از جمله زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، تطابق با بافت نرم انتخاب شد. هدف از این پژوهش، ساخت داربست نانو کامپوزیتی برای مهندسی بافت نرم می باشد که برای ساخت آن اولین بار از پلی گلیسرول-DRX سباسات نیمه کریستالی استفاده شد. ابتدا پلیمر نیمه کریستالی پلی گلیسرول سباسات سنتز شد و توسط روش هایFTIR مشخصه یابی گردید. سپس برای ساخت داربست نانو کامپوزیتی، پلی گلیسرول سباسات نیمه کریستالی سنتز شده به همراه کیتوسان با اسید استیک در غلظت های متفاوت با شرایط مختلف، الکتروریسی شد. بعد از آن نمونه های تهیه شده بامیکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت. قطر الیاف با نرم افزار Image J و درصد تخلخل آن ها به روش ارشمیدس و بااستفاده از نرم افزار Image J محاسبه شد. یافته ها نشان داد که الکتروریسی پلی گلیسرول سباسات نیمه کریستالی/کیتوسان قابل انجام بوده و قطر الیاف ایجاد شده حدود 80 نانومتر است.

کلیدواژه ها:

پلی گلیسرول سباسات ، کیتوسان ، ژلاتین ، نانو الیاف ، الکتروریسی