مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پایکا به روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی (ENFA) (مطالعه موردی منطقه حفاظت شده لشگر در، استان همدان)

پایکای افغانی (Ochotona rufescens) گونه ای از راسته خرگوش سانان می باشد که در مناطق کوهستانی ایران، افغانستان، پاکستان و جنوب غربی ترکمنستان پراکنش دارد. در پژوهش حاضر مطلوبیت زیستگاه این گونه در منطقه حفاظت شده لشگر در طی سال های 1389 تا 1390 بررسی گردید. به منظور مدل سازی زیستگاه این گونه از روش تجزیه و تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی در نرم افزار بایومپر استفاده شد. در این مطالعه از نقاط حضور گونه به عنوان متغیر وابسته و از لایه های اطلاعاتی شامل نقشه طبقات شیب، جهت، فاصله تا جاده، فاصله تا روستاها، تنوع پستی و بلندی ها (ژئومورفولوژی) و پوشش زمین به عنوان متغیر مستقل استفاده شد. نتایج مطلوبیت زیستگاه به دست آمده و مشاهداتی که طی دوره پژوهش صورت گرفت نشان می دهد که زیستگاه انتخابی پایکای افغانی مناطق صخره ای و زمین های مرتعی کم تراکم با فاصله زیاد از جاده و روستا و به طور عمده در دامنه های توده سنگی با شیب زیاد (شیب های 30 تا 60 و بیشتر از 60 درصد) و تخریب مکانیکی شدید و پهنه های واریزه ای می باشد. همچنین نتایج آنالیزها نشان داد که پایکاها در این منطقه، زیستگاهای حاشیه ای را انتخاب می کنند و آشیان بوم شناختی باریکی دارند.

کلیدواژه ها:

پایکا ، مطلوبیت زیستگاه ، تجزیه و تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی ، لشگر در ، همدان