بهسازی کیفی خروجی واحدهای تصفیه پساب با استفاده از نظام نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع (TPM) جهت استفاده مجدد در مصارف زیست محیطی

چگونگی بهینه سازی کیفی پساب خروجی تصفیه خانه های فاضلاب و استفاده مجدد از آن جهت مصارفی همچون آبیاری فضای سبز، همواره در صنعت آب و فاضلاب مورد توجه خاص قرار گرفته است؛ که این امر لزوم طراحی و راهبری صحیح تصفیه خانه های مختلف فاضلاب را ضروری ساخته است. در این راستا نگهداری و تعمیرات کارآمد فنی- اقتصادی تأسیسات تصفیه خانه های فاضلاب را می توان مورد توجه قرار داد؛ چرا که با استفاده از بهره برداری صحیح و پیاده سازی مناسب نظام نگهداری و تعمیرات در تأسیسات تصفیه خانه های فاضلاب، علاوه بر افزایش عمر مفید تأسیسات و کاهش هزینه های کلی عملیات تصفیه، می توان با دستیابی به راندمان موردنیاز در تجهیزات، در ارتقای کیفیت جریان خروجی هر یک از واحدهای مختلف تصفیه خانه گامی مؤثر برداشته و شرایط راهبری تصفیه خانه را بهبود بخشید . لذا در این راستا پیاده سازی نظام نگهداری و تعمیرات بهره ور (TMP) جامع مورد توجه می باشد. در این مقاله با مروری کلی بر فرآیندهای معمول تصفیه فاضلاب و تجهیزات و تأسیسات مربوط به آنها و با معرفی روش های مختلف نظام بهره برداری و نگهداری و تعمیرات، پیاده سازی این روش ها در تأسیسات تصفیه خانه های فاضلاب و بهینه و ارتباط استقرار این عملیات با بهینه سازی آنها با استفاده از اصول نظام نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع (TPM) و ارتباط مستقر این عملیات با بهینه سازی کیفی جریان خروجی این تأسیسات و شرایط راهبری تصفیه خانه مورد بحث قرار می گیرد. در انتها به عنوان نمونه، جداول نگهداری و تعمیرات خودگردان و برنامه ریزی شده (دو رکن اساسی TMP) مخازن هوادهی به عنوان یکی از مراحل مهم تصفیه خانه های فاضلاب ارائه می شود. مباحث ارائه شده در این مقاله می تواند به عنوان گامی مؤثر در جهت بهینه سازی کیفی جریان خروجی تصفیه خانه های فاضلاب ایران و ایجاد شرایط استفاده مجدد از آن جهت مصارف آبیاری محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

تصفیه خانه های فاضلاب ، پساب خروجی ، راهبری ، نگهداری و تعمیرات ، TPM