بررسی رژیم حقوقی حفاظت از هوا در ایران (رویکرد مقایسه ای با هند)

کلان شهرها در کنار مزایایی که مردم برای آن قایل هستند، معایب بیشماری نیز دارند. آلودگی هوا یکی از مهمترین این معایب است که سلامت شهروندان را تهدید می کند. آلودگی هوا در شهرهای بزرگ مسیله ای است که هم کشورهای توسعه یافته و هم کشورهای در حال توسعه با آن دست و پنجه نرم می کنند. همه ساله کشورهای در حال توسعه ای همچون ایران و هند به دلایل متتل از ممله وارونگی هوا، روزهای آلوده ای را تجربه می کنند. اتتاذ تدابیر لازم، تدوین و امرای سیاست های راهبردی و اعمال قوانین و مقررات مامع الشمول از الزامات و اهم تکالی دولت و نهادهای ذی صلاح در مهت کاهش آلودگی هوا به شمار می رود. این درحالی است که تاکنون هیچ یک از کشورهای ایران و هند نتوانسته اند، راهکاری موثر برای کنترل چنین معضلی ارایه نمایند. مقاله حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی، قوانین و مقررات مرتبط با حفاظت از هوا در ایران و هند را به دلیل مشابهت آنها در رابطه با معضل آلودگی هوا مورد بررسی قرار خواهد داد. نهایتا تلاش گردیده تا چالش ها و خلاء های حقوقی که این کشورها در زمینه کنترل آلودگی هوا با آن موامه هستند، تعیین و تبیین گردیده و راهکارهای حقوقی مهت برون رفت از این چالش ها نیز ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

حفاظت از محیط زیست ، آلودگی هوا ، رژیم حقوقی ایران ، رژیم حقوقی هند