بررسی اثرات حضور گردشگران در ارتقا سطح زندگی جامعه محلی ( مطالعه موردی روستای رویین ، خراسان شمالی )

هدف از این تحقیق، بررسی اثرات حضور گردشگران در ارتقا سطح زندگی جامعه محلی و روش تحقیق حاضر پیمایش و جامعه ی آماری صاحبان واحدهای بوم گردی و ساکنین جامعه ی محلی در آبان ماه 1397 بوده است. اکوتوریسم در مناطق روستایی در ایران که جمعیت بالایی از مردم روستا را در خود جا داده است، یکی از شاخص های مهم توسعه پایدار است. بر طبق تعریف انجمن جهانی اکوتوریسم، یک سفر مسئولانه از مناطق بکر و طبیعی به منظور لذت بردن از طبیعت و درک ویژگی های فرهنگی می باشد، به طوری که باعث ترویج و حفاظت شود واثرات منفی بسیار کمی از جانب بازدیدکنندگان بر جای می گذارد. توسعه پایدار توسعه ای است که ضمن رفع نیازهای نسل امروز، نسل آینده را از نیازهای خود محروم نمی سازد (1). در برنامه ریزی و توسعه اکوتوریسم مناطق روستایی باید اصول و قواعد پایداری را رعایت نمود. سرمایه ها و ارزش های پنهان طبیعی، فرهنگی و تاریخی فراوانی در مناطق روستایی وجود دارند که قابلیت عرضه و معرفی به گردشگران داخلی و خارجی را دارند. این فرصتی است مغتنم، که می تواند تحولی در اقتصاد مناطق کم درآمد روستایی در کشورهای در حال توسعه فراهم آورد و به عنوان ابزاری جهت ایجاد معیشتی نوین و پایدار در رونق اشتغال بومی و افزایش درآمدهای محلی محسوب شود و به بهبود اقتصاد در زندگی مناطق محروم بیانجامد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، گردشگری روستایی ، ارتقا سطح زندگی ، جامعه محلی ، روستای رویین