بررسی سازگاری سیاستهای پولی با قاعده تیلور در ایران با تاکید بر آزمونهای همجمعی

هدف غایی سیاست پولی دستیابی به ثبات قیمت ها و تولید بالا است. در این راستا، بانک مرکزی عموماً با تغییر نرخ بهره و یا نرخ رشد پایه پولی اقدام به اعمال سیاست می کند. یکی از قاعده های شناخته شده در زمینه هدایت سیاست پولی، قاعده تبلور است که بر پایه ی آن بانک مرکزی با توجه به انحراف تولید و انحراف تورم از هدف های مربوطه، اقدام و کاهش یا افزایش نرخ بهره می کند. در این مقاله، سیاست های پولی از نظر سازگاری با قاعده تیلور گسترش یافته به کمک روش همجمعی، بر پایه داده های ایران برای دوره زمانی 1357 تا 1387 مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج تجربی حکایت از آن دارد که مقامات پولی نسبت به انحراف تولید واکنش مناسب از خود نشان می دهند؛ ولی نسبت به انحراف تورم واکنش سازگاری ندارند.

کلیدواژه ها:

سیاست پولی ، قاعده تیلور ، تابع واکنش ، ایران