بهینه سازی بازکننده ها در فضاهای زیرزمینی با استفاده از شبکه های هوشمند

در معدن کاری زیرزمینی دسترسی به ماده معدنی به وسیله ی عملیات آماده سازی انجام می شود. در اولین مرحله از آماده سازی معادن، فضاهایی در سطح زمین ایجاد می شوند که بازکننده نام دارند. تونل، چاه شیبدار، چاه قایم و شیب راهه، از جمله بازکننده های اصلی معادن زیرزمینی هستند که ممکن است یکی یا ترکیبی از آنها در ساختار بازکننده های یک معدنزیرزمینی برای دسترسی به کانسار مورد استفاده قرار گیرند. بازکننده های معادن زیرزمینی نیاز به سرمایه گذاری زیاد داشته و از این رو تاثیر بسزایی بر هزینه های ثابت و عملیاتی معدن دارند. با نظر به اینکه بازکننده های معادن زیرزمینی به صورت یکسیستم به هم متصل از چاه مارپیچ، شیب راهه، تونل و چاه های قایم احتمالی می باشند که باید هزینه های آماده سازی و باربری در تمام طول معدن در آن ها حداقل باشد، می توان آنرا به صورت یک مسیله بهینه سازی شبکه در نظر گرفت که این مسیلهمی تواند به وسیله ی روشهای موجود حل مسیله مانند درخت اشتاینر، با معیارها و محدودیت های مناسب به صورتی که انعکاس درستی از هزینه های واقعی بدست آید مدل شود. یکی از روش های حل مسیله درخت اشتاینر، که در این تحقیق موردتوجه قرار گرفته است استفاده از الگوریتم ژنتیک می باشد. با استفاده از این الگوریتم موقعیت بهینهی بازکنندههای معدن مشخص شده که در نتیجهی آن کاهش هزینههای عملیاتی معدن مورد انتظار خواهد بود. همچنین نتایج بدست آمده به صورت گرافیکی ارایه شدهاند تا به کمک آنها بتوان درک عمیق تری از مدل و به تبع آن بهینه سازی بازکنندهها برداشت

کلیدواژه ها:

بازکننده ، بهینه سازی ، درخت اشتاینر ، الگوریتم ژنتیک