روش های ذخیره انرژی در شبکه های توزیع و مصرف آن در پیک بار مصرف

انرژی تجدید پذیر به گونه ای از انرژی اطلاق می شود که بر خلاف انرژی های تجدید ناپذیر، قابلیت بازگشت مجدد را به طبیعت دارند. اهمیت ویژه ی این انرژی های پاک نسبت به گذشته دو چندان شده است و در سال های اخیر، مشکلات زیست محیطی و مساله ی تغییر آب و هوای کره زمین به علت استفاده از منابع انرژی تجدید ناپذیر، استفاده از انرژی های تجدید پذیر را تشدید کرده است. منابع انرژی نو در سیستم های قدرت و شبکه های توزیع، جهت تولید توان الکتریکی در سطح وسیعی بکارگرفته می شوند. انتخاب نوع انرژی تجدید پذیر با توجه به محل کاربرد آن بسیار مهم است. به عنوان مثال در انرژی باد و خورشید، به دلیل ماهیت رفتار تصادفی عوامل ایجاد کننده ی آنها، امکان پیش بینی توان خروجی تولیدی مشکل است و این مساله سبب وقوع نوسانات شدیدی در توان خروجی شده و سیستم قدرت به عنوان یک سیستم ناایمن تلقی می گردد که این امر مشکلات فراوانی را برای عملکرد سیستم قدرت به همراه خواهد داشت. به همین دلیل، بکارگیری سیستم های ذخیره ی انرژی در نقاط مختلف سیستم قدرت با توجه به ضریب اطمینان آنها ضروری است تا تعادل بین تولید و مصرف برقرار گردد و یا اینکه برای بازه های زمانی که تولید بیشتر از مصرف است، بتوان ذخیره سازی را انجام داد و در مواقع مورد نیاز از آن استفاده کرد. به عنوان مثال، تولید برق به وسیله ی توربین های بادی می تواند در ساعات پیک بسیار مفید باشد، البته عکس این موضوع نیز صادق است، یعنی شاید زمانی در ساعات پیک، تولید برق موثر و اقتصادی نباشد. روش های متنوعی در خصوص ذخیره سازی انرژی برق وجود دارد که می توان انرژی را در ساعات غیر پیک ذخیره نمود و در مواقع مورد نیاز از آن استفاده کرد. در این مقاله، انواع روش های ذخیره سازی انرژی و ویژگی های هریک از این روش ها بیان شده و در انتها به مزایا و معایب هر یک از روش های ذخیره سازی انرژی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی هوای فشرده ، پیل سوختی ، چرخ طیار ، ذخیره ساز حرارتی ، ذخیره ساز مغناطیسی