مدل سازی دمای هوای متوسط ماهانه شهرستان مشهد به منظور مدیریت بهتر منابع آب با استفاده از روش برنامه ریزی ژنتیک

اهمیت و تأثیر دما بر شرایط محیطی و نیز نقش آن در برنامه ریزی های مبتنی بر عوامل محیطی، از جمله مدیریت منابع آب، الگوسازی رفتار دمایی مناطق را به خصوص در سالهای اخیر و با توجه به پدیده تغییر اقلیم جهانی مورد توجه قرار داده است. یکی از روشهای پیشرفته و جدید برای مدلسازی رفتار دمایی یک منطقه، روش برنامه ریزی ژنتیک می باشد. در این روش با استفاده از روابط ریاضی، مدلی مرکب از اعداد و توابع برای پدیده های طبیعی استخراج می گردد. بدین منظور داده های متوسط ماهانه ایستگاه سینوپتیک مشهد به مدت 60 سال آماری مرتب گردیدند. الگوی پنجم که به مفهوم پیش بینی دمای ماه آینده با استفاده از دماهای پنج ماه گذشته می باشد به عنوان بهترین مدل انتخاب گردید. معیار سنجش مدلها جذر میانگین مربعات خطا( RMSE ) و ضریب همبستگی( R ) می باشد که در این مدل به ترتیب 2/78 و 0/95 برای بخش آموزش و 2/84 و 0/95 برای بخش آزمون بدست آمده است رابطه ریاضی این مدل نیز به منظور استفاده محققان ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ژنتیک ، دمای ماهانه هوا ، مدل سازی ، مشهد