سیاستگذاری آموزش مهندسی بر مبنای نظریه ی نظام ملی نوآوری

نقش کلیدی نوآوری، به خصوص نوآوری فناورانه در تحولات سریع، عمیق و دامنه دار در عرص ههای مختلف باعث شده است که نظام ملی نوآوری به عنوان قلب سازوکار توسعه تلقی شده و در مرکز نظریه پردازی برای توسعه قرار گیرد و بنابراین دیدگاههای مبتنی بر آن مناسب ترین چارچوب نظری برای سیاستگذاری توسعه به طور کلی و سیاستگذاری آموزش مهندسی شمرده شوند. انتخاب چنین چارچوبی به دلیل نظاممند بودن در روش و دیده گاه و نیز اتکای آن به نظریه های جدید در زمینه سیاستگذاری و توسعه می تواند مزایای دستیابی به نتایج روزآمد، مؤثر و کارا را داشته باشد. هدف این مقاله، نشان دادن رابطه ی سیاستگذاری آموزش مهندسی و نظریه ی ملی نوآوری و نیز استخراج برخی از سیاستهای کلی براین مبنا است. بدین ترتیب، مقاله با مروری بر نظریه ی نظام ملی نوآوری شروع و با اشاره ای به تاریخچه سیاستگذاری پژوهش، فناوری و نوآوری ادامه می یابد و سپس با تبیین جایگاه آموزش مهندسی در یک نظام ملی نوآوری برخی سیاستهای کلی در زمینۀ آموزش مهندسی بر مبنای مطالب پی شگرفته استنتاج خواهد شد

کلیدواژه ها:

آموزش مهندسی ، نظام ملی نوآوری ، سیاستگذاری ، نوآوری ، نوآوری فناورانه