نقش نظام ارزیابی در ارتقاء کیفیت آموزش های فنی-مهندسی

ترویج نظریه عمومی سیستمها ، تفکرکل گرا و توسعه علوم میان رشته ای امکان شناسایی ، درک و پیش بینی دقیق و اعمال کنترل پدیده های اجتماعی را برای پژوهشگران، بیش از پیش فراهم آورده است. این رویکرد در آموزش و پرورش نیروی انسانی و ارزشیابی مجموعه فعالیتها و امکانات آموزشی نیز اثرات قابل توجهی به جای گذاشته است. متخصصین علوم تربیتی و بویژه ارزشیابان آموزشی می توانند با بهره گیری ازاین رویکرد ضمن شناسایی وضعیت موجود نظام آموزش مهندسی و محیط گسترده آن ، تحلیل جامعی از این نظام بعمل آورده ، براین مبنا به طراحی نظام ارزشیابی و نظام اطلاعاتی بپردازند و درنهایت هرسه نظام را درراستای ارتقاء کیفیت واثربخشی آن ، بویژه قابلیت کاربرددر محیطهای واقعی کار، دریک کل به هم پیوسته ترکیب نموده و دانش سازمانی مدون و خاص برای ارزیابی جامع این نوع آموزش را فراهم آورند. این مقاله براساس دانش سازمانی ارزشیابی آموزشی درقالب نظام ارزیابی مراکز و دوره های آموزشی علمی – کاربردی وزارت نیرو، نمونه ای عملی ازکاربرد مفاهیم و الگوهای ارزشیابی آموزشی بارویکرد سیستمی و کل گرا تدوین شده و با تشریح نظامهای سه گانه آموزش ، ارزیابی و اطلاعاتی به ارائه راهکارهای کاربردی تعامل ب ا مدیران وبرنامه ریزان آموزشهای فنی - مهندسی پرداخته است. ازمهمترین نکات مطرح شده دراین مقاله ، علاوه برمعرفی نظامهای فوق الذکر، تبیین قلمرو ارزشیابی آموزشی و اثرات آن برارتقاء کیفیت آموزشهای فنی – مهندسی می باشد. نگارندگان مقاله براین باورند که تمرکز و تاکید بر قسمتی از نظام آموزشی ( عمدتا اساتید و مربیان ) و عدم استفاده از ابزار مکمل جمع آوری اطلاعات ، منجر به ارزیابی دقیق و تصمیم گیری به منظور اصلاح و بهبود نظام آموزش نخواهد شد. بنابراین ، دربرنامه ریزی استراتژیک نظامهای آموزشی استفاده از تفکر کل گرا و پیوند میان نظامهای آموزش ، ارزیابی و اطلاعات ضروری می نماید. نظام جامع ارزیابی آموزشهای فنی مهندسی در صنعت آب و برق نمونه ای از این تفکر جامع و کل گرا می باشد . این نظام علاوه بر توجه به مبانی نظری ارزیابی ، شامل مستندات اجرایی متنوعی است که عاملین ارزیابی را در تدوین و اجرای صحیح ( علمی و عینی) طرحهای ارزیابی و پردازش داده ها به منظور کاربرد در اتخاذ تصمیمات آموزشی یاری می نماید.