توسعه شبکه انتقال با در نظرگیری قابلیت اطمینان تولید مزارع بادی

با گسترش نفوذ تولید بادی در شبکه های قدرت که به صورت اتصال مزارع بادی به شبکه انتقال انجام می گیرد، برنامه ریزی توسعه شبکه انتقال دستخوش تغییرات زیادی می شود. اتصال بهینه مزارع بادی به شبکه انتقال در کنار عدم قطعیت توان خروجی مزارع بادی، دو جنبه مهم مزارع بادی در شبکه های قدرت بوده که اثرات آن ها در مدل در نظر گرفته شده در این رساله موردبررسی قرار می گیرند. مدل پیشنهادی یک روش برنامه ریزی خطی آمیخته ی اعداد صحیح برای تقویت شبکه در کوتاه مدت ارایه می کند که به کمک آن، گرفتگی خطوط انتقال برطرف شده و سود کل با در نظر گرفتن شاخص ها و محدودی تهای قابلیت اطمینان، حداکثر می شود. در این مقاله سناریو هایی برای نصب واحدهای بادی در نظر گرفته شده و بهترین سناریو بر اساس پرشدگی خطوط و خطوط انتقالی که برای انتقال توان واحدهای نص بشده موردنیاز است، انتخاب می شود. همچنین با در نظر گرفتن عوامل مناسب ازجمله شاخص توان تامین نشده، قابلیت اطمینان سیستم در حد مناسبی نگه داشته می شود. روش حلی که برای این مسیله در نظر گرفته شده است، روش تجزیه بندرز است. در این روش، مسیله ی بهینه سازی به یک مسیله اصلی و دو زیر مسیله فرعی تبدیل خواهد شد. برای صحت سنجی روش مذکور، این روش بر روی یک شبکه ی استاندارد 24 شین IEEE پیاده سازی شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه شبکه انتقال ، تولید بادی ، پرشدگی خطوط ، توان تامین نشده ، عدم قطعیت ، مزارع