ریشه یابی بحرانهای زیست محیطی در کشوروسهم آموزش و پرورش در حفاظت از محیط زیست

تهدیدهای زیست محیطی نه تنها توسعه پایدار کشور بلکه پایداری توسعه های پیشین را به مخاطره انداخته است. علیرغم وجود قوانین و سازمان متولی حفاظت محیط زیست، وضعیت فاجعه بار زیست محیطی در کشور بر نا کارآمدی عملکردها و برنامه های حفاظت از محیط زیست دلالت دارد. تردید نیست دولت بدون مشارکت گسترده و داوطلبانه مردم به تنهایی قادر به حفاظت از محیط زیست نیست.ارتقاء فرهنگ و دانش زیست محیطی مردم شرط ضروری برای جلب مشارکت آگاهانه و بهره گیری از نیروی عظیم مردمی در حفاظت از محیط زیست است. آموزش و پرورش با ارتباط آموزشی با جمعیت 14 میلیون نفری دانش آموزی و در اختیار داشتن بیش از 800 هزار نفر کادر آموزشی، از ظرفیت بالایی در ارتقاء فرهنگ زیست محیطی جامعه برخوردار است. در این مقاله ضمن تاکید بر ظرفیت آموزش و پرورش در گسترش دانش زیست محیطی در کشور، محدودیتها و چالشهای پیش روی آن و راهبردهای به کارگیری این ظرفیت عظیم مورد توجه قرار خواهد گرفت و به این واقعیت توجه خواهد شد که آموزش زیست محیطی به تنهایی نمیتواند تاثیرات مخرب عملکردهای غیر کارشناسی دستگاه های اجرایی و برنامه های مغایر با موازین زیست محیطی نهادهای حکومتی را بی اثر کند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، آموزش زیست محیطی ، آموزش و پرورش