نقش یادگیری مشارکتی در بالابردن سواد زیست محیطی دانش آموزان(نمونه موردی پایه دوم دبستان بزرگمهر باغبادران)

جهان امروز سخت نیازمند توجه به محیط زیست است. تاثیرات تخریب کننده ای که انسان مدرن به بهانه توسعه به نفع زندگی انسان، بر زمین گذاشت، به علاوه تغییرات اقلیمی، امروز بسیاری از مناطق زمین را با بحران روبرو کرده است. ایران، بواسطه شرایط اقلیمی، سوءمدیریت محیط زیستی و ضعف فرهنگ زیست محیطی مردم، بطورجدی تری این بحران را تجربه میکند. در این موقعیت است که اهمیت و ارزش سواد زیست محیطی، آشکار می شود. داشتن سواد زیست محیطی امتیاز بزرگی برای یک جامعه متمدن است و رسیدن به آن مستلزم وجود سیستم آموزشی ای است که آموزشهای مربوط به زیست محیط را نیز برنامه ریزی کرده باشد. این پژوهش ضمن شرح مبانی نظری شیوه یادگیری مشارکتی و نیز محیط زیست و سواد زیست محیطی، از پروژه عملی اجرا شده در آموزش نیز بهره می جوید. این پروژه توسط نگارنده در قالب یک کلاس هنر پنج جلسه ای در دو کلاس پایه دوم دبستان بزرگمهر باغبادران در سال تحصیلی 95-96 با نامهای اقیانوس ما و جنگل ما اجرا شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که شیوه یادگیری مشارکتی بستری مناسب برای درک دانش آموزان از محیط زیست فراهم می آورد و با ارتقای سواد زیست محیطی آنها شهروندان آگاه و مسوول نسبت به محیط زیست را برای جامعه پیش بینی میکند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، سواد زیست محیطی ، آموزش ، یادگیری مشارکتی