بررسی نقش آموزش و فرهنگ در توسعه پایدار محیط زیست

مهمترین هدف در ارتقای فرهنگ زیست محیطی افراد جامعه ایجاد شناخت در مورد اهمیت تعامل انسان با محیط زیست و تاثیر عملکرد وی به مثبت یا منفی بر محیط است. مهمترین عامل مؤثر در آموزش افراد ایجاد توانمندی در آنان برای تصمیم گیری درست و عملکرد مناسب برای استفاده بهینه از منابع می باشد. توسعه امری اجتناب ناپذیر است و توسعه پایدار یکی از راهکارهای بشر در دنیای امروز می باشد. خطرات تهدید کننده محیط زیست در تمام کشورها یکسان نیست. زیرا عواملی همچون شرایط اکولوژیکی، اقتصادی، اجتماعی، جغرافیایی، میزان صنعتی بودن و نحوه استفاده از صنایع در کشورهای مختلف با هم متفاوت است. از این رو جهت مؤثر بودن ایده توسعه پایدار در سراسر جهان ضروری است که عموم مردم از مخاطرات تهدید کننده محیط زیست خودشان آگاه شده و به اقدام در جهت حفظ آن تشویق شوند. این مقاله کوششی در جهت تبیین رابطه فرهنگ و محیط زیست می باشد. مهم ترین هدف در ارتقای فرهنگ زیست محیطی افراد جامعه ایجاد شناخت در مورد اهمیت تعامل انسان با محیط زیست و تأثیر عملکرد وی به صورت منفی یا مثبت بر محیط است. رکن اصلی در آموزش افراد ایجاد توانمندی در آنان برای تصمیم گیری صحیح، تغییر رفتار و عملکرد و استفاده بهینه از منابع می باشد. هرچه آگاهی مردم جامعه در مور محیط زیست بیشتر باشد، اجرای قوانین و رضایت مندی آنان نیز افزایش می یابد هرچه ساختارهای توانمند سازی افراد در خصوص اجرای قوانین زیست محیطی و احساس مسئولیت در افراد بیشتر اجرا شود، رابطه مثبتی با توانمندی روانی، خشنودی و ایجاد انگیزه درونی در افراد به وجود می آید. آموزش های همگانی در کلیه سطوح سنی ، آموزش های تخصصی زیست محیطی ، تشویق عوامل فعال در امر حفاظت از محیط زیست ، سیاست گذاری و بستر سازی مناسب ، گسترش تحقیقات زیست محیطی ، حمایت از تشکل های غیردولتی زیست محیطی ، وضع قوانین و مقررات محکم برای حفظ محیط زیست ، اعمال نظارت و مجازات صنایع و افراد آلاینده ، استفاده از وسایل ارتباط جمعی مانند تلویزیون و رادیو و مطبوعات در آگاهی دادن به عامه مردم ، زنده نمودن باورها و آداب و رسوم زیست محیطی گذشتگان و در نهایت بوجود آوردن رسوم جدید در رابطه با حفظ محیط زیست منطبق با شرایط اجتماعی و فرهنگی از عوامل مهم در ارتقای فرهنگ زیست محیطی هستند.