بررسی عملکرد بازشوهای دوپوسته در ساختمانهای سنتی نواحی سردسیری ایران با بررسی نمونه موردی خانه قدکی و خانه گنجهای زاده تبریز

معماری بومی در هر اقلیم با محیط پیرامون خود هماهنگ بوده است در تمامی خرد اقلیم ها نیز فرمت و کالبد معماری از کل تا جز تماما در جهت پاسخگویی به شرایط محیطی به منظور آسایش و راحتی انسان ، شکل گرفته است. بااین حال در نواحی سرد کشور،طول دوره سرما بسیار طولانیتر از دوره گرما بوده-است و حفظ ساختمان در برابر سرمای محیط و استفاده بهینه از نور خورشید به عنوان منبع گرما به عنوان سامانه غیر فعال خورشیدی همواره در الویت طراحی معمارانسنتی این مناطق بوده است. از آنجا که پوستههای ساختمانی مرز بین فضای داخل و خارج ساختمان هستند، نقش موثری در کاهش مصرف انرژی به عهده دارند.نماهای دوپوسته یکی از بهینهترین انتخابها در مدیریت تعامل بین فضای داخلی و خارجی هستند. اصطلاح نمای دوپوسته در واقع همان ایده نمای منعطف است درواقع دو جداره مختلف که به وسیله یک حفره هوایی از هم جدا شده اند. این حفره میانی وظایف جمع آوری تابش خورشیدی در زمستان و یا تخلیه آن در تابستان را به عهده دارد. این نماها علاوه بر تامین آسایش حرارتی و محیطی در ساختمان ،مصرف انرژی را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. در این مقاله پس از معرفی نمای دوپوسته و دستهبندی آنها به بررسی عملکرد آنها در ساختمانهای سنتی در اقلیم سرد در قالب نمونه موردی بررسی میشودو پس از آن با مدلسازی یک واحد آزمایشگاهی در نرمافزار دیزاین بیلدر میزان عملکرد این سیستم در کاهش مصرف انرژی مورد بررسی قرار میگیرد.اولین نمایدوپوستهی واقعی درسال 3091 درآلمان ساخته شد با اینحال این سیستم در ساختمانهای سنتی در این نواحی به منظور ورود حداکثری نور و حداقل اتلاف حرارتی مورد استفاده قرار میگرفت

کلیدواژه ها:

نمای دوپوسته ، نواحی اقلیمی سرد ، معماری بومی ، کاهش مصرف انرژی ساختمان