استفاده از پدیده نفوذ تاخیری فصول زمین،در طراحی ساختمان های امروز،باالهام از شوادان

در بررسی تاریخ تمدن کهن این مرز و بوم، شواهد متعددی از نبوغ و خلاقیت مردمان این سرزمین به چشم میخورد که نشان دهنده این مساله میباشد که زمینه گرایی از دیرباز در معماری ما ایرانیان جا داشته و یکی از نمونه های بارز آن،شوادان است.بنابراین باید بر آن باشیم تا این معماری اصیل و روشهای استفاده شده در آن ، را فراموش نکنیم. استفاده از پدیدهی نفوذ تاخیری فصول در زمین،یکی از بهترین راه حلها برای صرفه جویی در مصرف انرژیهای تجدید ناپذیر میباشد. پدیده تاخیری زمین خاصیتی است که ،باعث میشود در عمق زیاد معمولا با دمای یک یا حتی دوفصل قبل روبرو باشیم. در طراحی ساختمان های امروزی، میتوان از شوادانها ونوع طراحی آنها استفاده کرد و این پدیده طبیعی را در طراحی- ها و زندگیهایمان به کار بریم.شوادان، در معماری جنوب ایران به خصوص دزفول و شوشتر به علت شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب حاکم بر آنها ،معماران برای فراهم کردن شرایط آسایش و زندگی راحت، فضایی سردابی در زیر زمین در نظر میگیرند. ضخامت دیوار و مصالح خشت وآجر، به عنوان عایق حرارتی و از همه مهم تر،حفرههایی که در سسقف تعبیه میشود، کمکی است بسیار ارزنده ،برای عدم انتقال هوای گرم به داخل محیطی که انسان زندگی میکند.روش تحقیق در این مقاله، به دو صورت کتابخانهای ومیدانی میباشد و به این نتیجه خواهیم رسید ،که با استفاده از طراحی های به کار گرفته شده در معماری سنتی کشورمان مانند شوادان )توجه به پدیده تاخیری زمین( و تلفیق آن با روشهای نوین معماری و بهره گیری از انرژی های نهفته در زمین ،میتوان استفاده از انرژیهای تجدید ناپذیر را به حداقل ممکن رسانید

کلیدواژه ها:

شوادان ، معماری زمینهگرا ، پدیده تاخیری زمین ، خاک