برخورد پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) با بدحجابی

حکم حجاب، حکمی تاسیسی نبوده و اسلام مبدع آن نیست؛ بلکه قبل از اسلام در ادیان مختلف به شکل های متفاوت وجود داشته،بلکه دین اسلام آن را پذیرفته و حتی قدری محدوده آن را وسیعتر کرده و به آن شدت بخشیده است. این مقاله با هدف تبیین نحوهبرخورد پیامبر(ص) و امام علی(ع) با موضوع بدحجابی نگاشته شده است. با بررسی متون تفسیری و روایی نتایج ذیل حاصل گردید:پس از نزول آیه حجاب و تشریع آن، پیامبراکرم (ص) رعایت کامل و دقیق حجاب اسلامی بر زنان یهود و نصاری را اجباری نکرده،بلکه از باب امر به معروف و نهی از منکر که یک تکلیف شرعی بوده، مسلمانان در مقابل بدحجابی نهی از منکر می کردند. در حقیقتپیامبر اسلام (ص) پس از نزول آیه حجاب، مبارزه فرهنگی خود را برای سامان دادن وضعیت حجاب و عفت جامعه آغاز کردند و بنابردستورات الهی، حد و حدود حجاب شرعی را بیان کردند. گفتنی است بدحجابی در صدر اسلام مشکل چندان حادی نبوده به طوریکه اقتضای اجبار داشته باشد، بلکه طبق روایات، گناهانی؛ مانند شراب خواری، ازدواج با محارم، ربا خواری و زنا در آن موقع بیشتررایج بوده است. ولی به صورت کلی، اگر بدحجابی در کشور اسلامی هم از سوی اهل ذمه و هم مسلمانان منشا فساد شود، حکومتاسلامی میتواند از باب حکم ثانوی، حکم به اجبار حجاب کند. البته از حکم حجاب شرعی، کنیزان استثنا شده و لازم نبود که رعایتکامل حجاب را داشته باشند؛ هر چند آنها نیز مانند زنان یهود و نصاری به حجاب نسبی قبل از تشریع حجاب پایبند بودند.در زمان امیرالمومنین(ع) گروهی به نام شرطه، وظیفه تامین امنیت شهر و حراست از اجرای حدود شرعی را در جامعه برعهده داشتند.مواردی بوده که گناه آشکاری همچون شراب نوشیدن در ملاعام رخ داده و امام (ع) شرطه ها را برای رسیدگی فرستادند، اما نموده ای بارز و مدت داری از بدحجابی و بدعفتی در زمان ایشان بروز کرده باشد، وجود ندارد. زمانی هم یک عده از زنان رعایت حجاب و حیا رانداشتند که امیرالمومنین(ع) به مردان آنها را توبیخ می کرد، چرا که مردم خود را ملزم به رعایت احکام اسلامی می دانستند. در مجموع،ایمه بزرگوار به سبب آن که در شرایطی نبودند که از اسباب، عوامل و قدرت حکومتی برخوردار باشند، همواره به برخورد فرهنگی بسندهمی کردند.

کلیدواژه ها:

حجاب ، پیامبر(ص) ، حضرت علی(ع) ، نهی از منکر ، برخورد عملی ، روایات