بررسی اسطوره ی آب در ایران باستان و ارتباط آن با آیین باران خواهی

ایران از دیرباز گرفتار خشکسالی بوده است چنان که داریوش در کتیبه خود در تخت جمشید از اهورامزدا می خواهد که ایران را در برابر خشکسالی و دروغ محافظت کند. اسطوره، اولین واکنش و تفکر انسان نخستین در برابر حوادث طبیعی است. چون بشر نخستین در شناخت عوامل این رویدادها دچار ابهام بودند لذا عکس العمل آن ها همراه با ترس بوده است و همین ترس باعث می شد تا برای هر پدیده فوق طبیعی خدایی فرض کنند و به آن پناه ببرند. با گذشت زمان بیش از گذشته معلوم می شود که اسطوره ها منابع ارزشمند تاریخ یک سرزمین به شمار می آیند که می توانند سویه تاریک و ناشناخته گذشته را روشن کنند. آب در اسطوره ی آفرینش اقوام جزو نخستین آفریده های مادی ست و این به خاطر اهمیت این عنصر حیات بخش است.از این رو دور از انتظار نیست که آیین های باران خواهی از دیرباز در ایران رواج داشته باشد و به گاه خشکسالی برپا گردند.

کلیدواژه ها:

اسطوره ، آب ، آناهیتا ، باران خواهی ، ایران باستان