پیش بینی سازگاری زناشویی براساس روشهای حل مسئله، سبک های دلبستگی و انتظارات زناشویی دانشجویان متاهل دانشگاه علوم پزشکی اصفهان1

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی سازگاری زناشویی براساس سبک های حل مسئله، سبک های دلبستگی و انتظارات زناشویی در دانشجویان متاهل علوم پزشکی اصفهان صورت پذیرفت. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی از روشهای مدل یابی علمی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان متاهل علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1396-97 بود، که از میان آنها 230 نفر با استفاده از نرم افزار spss sample power انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، دانشجویان متاهل به پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر، سبک های دلبستگی فارمن و هنر((BSQ، سبک های حل مسئله کسیدی ولانگ، انتظارات زناشویی امیدوار پاسخ دادند. داده ها به وسیله ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و مدلسازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میان سبک های دلبستگی(ایمن، اضطرابی، اجتنابی) و سبک های حل مسئله (درماندگی، اعتماد، گرایش و اجتناب) و انتظارات زناشویی با سازگاری زناشویی رابطه معنادار به دست آمد. اما میان سبک حل مسئله، خلاقیت و مهارگری با سازگاری زناشویی رابطه معنادار به دست نیامد. به منظور افزایش سازگاری زناشویی میتوان از بهبود دلبستگی و آموزش سبک های حل مسئله کارآمد و تعدیل انتظارات زناشویی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، سبک های دلبستگی ، انتظارات زناشویی ، سبک های حل مسئله